Η επιστροφή σε Αξίες και Αρχές θα μας οδηγήσει στη σωστή λύση


Γράφει η Άννα Μ. Ασημακοπούλου, Οικονομολόγος-Νομικός*

Την περασμένη εβδομάδα παρακολουθήσαμε πολιτικές εξελίξεις που διαδραματίστηκαν με «ταχύτητα φωτός!». Μέσα σε δύο μόλις εικοσιτετράωρα περάσαμε από πιθανή κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας με συμφωνία του Πρωθυπουργού να παραιτηθεί, σε παιδιάστικες δικαιολογίες περί «διαρροών», σε αίτημα απ’όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης για εκλογές «εδώ και τώρα», σε παραιτήσεις βουλευτών της κυβέρνησης συνοδευόμενες από σεναριολογία για το 1965 κ.α. Καταλήξαμε με έναν ανασχηματισμό «ΠΑΣΟΚΙΚΩΝ ισορροπιών» και ένα κυβερνητικό σχήμα το οποίο δεν περιλαμβάνει ούτε νέα πρόσωπα, αλλά ούτε τεχνοκράτες σε καίρια πόστα.Στο μεταξύ, ψηφίστηκε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, με πλειοψηφία των βουλευτών της κυβέρνησης, το περιβόητο πλέον Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.Όλα τα παραπάνω και άλλα πολλά διαδραματίζονται με φόντο τους «αγανακτισμένους», με αυξανόμενα κρούσματα βίας και δεδομένο ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν φτάσει στα όρια των οικονομικών, πολιτικών και ψυχολογικών τους αντοχών.Παρά τις ραγδαίες εξελίξεις, το βασικό πολιτικό ζητούμενο δεν έχει αλλάξει. Εξακολουθεί να είναι η....................................................
απάντηση στο απλουστευμένο ερώτημα: «Ποιά είναι η πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα για να σωθεί?».Η περιπλάνηση στη δαιδαλώδη και πολυπληθή διεθνή αρθρογραφία για το θέμα της «Ελληνικής κρίσης», μπορεί να οδηγήσει σε «πνευματική απόγνωση» και τους πιο ενημερωμένους και προχωρημένους γνώστες οικονομικών και πολιτικών θεμάτων, οδηγώντας τους στην αρχαία ρήση ότι «εν οίδα ότι ουδέν οίδα» (ένα γνωρίζω ότι τίποτα δε γνωρίζω).Η εφημερίδα “TIMES” της Νέας Υόρκης, για παράδειγμα, φιλοξενεί αρθρογραφία οικονομικών επιστημόνων στην στήλη «Γνώμες» («The Opinion Pages») με τίτλο «Υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα?» Στη στήλη αυτή, ο καθηγητής Simon Johnson από το Πανεπιστήμιο M.I.T. των Η.Π.Α., επιχειρηματολογεί υπέρ ενός πανευρωπαϊκού πακέτου αντιμετώπισης του χρέους στην Ευρωζώνη, με αναδιάρθρωση, διαρθρωτικές αλλαγές και βελτιώσεις ανταγωνιστικότητας όλων των χωρών που έχουν παρόμοια προβλήματα με την Ελλάδα.Ο Desmond Lachman, οικονομολόγος στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προτείνει την επιστροφή στη Δραχμή ως τη μόνη λύση που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να ορθοποδήσει, χωρίς να χάσει μία τουλάχιστον δεκαετία.Η καθηγήτρια Anat Admati από το Πανεπιστήμιο Stanford υποστηρίζει ότι το βασικό εμπόδιο είναι οι τράπεζες που θα πλήττονταν από πιθανό «κούρεμα» των Ελληνικών ομολόγων ή οτιδήποτε θα θεωρούνταν «πιστωτικό γεγονός» στην αγορά.Η αναλύτρια Vanessa Rossi από τον οίκο Chatman House του Λονδίνου προτείνει στην Ελλάδα να δεχτεί νέο πακέτο διάσωσης με οποιαδήποτε μέτρα, όσο σκληρά και αν είναι, γιατί αλλιώς θα καταρρεύσει!Οι αντιπαραθέσεις σχετικά με την κρίση χρέους της Ελλάδας απασχόλησαν και το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Κεντρική Τράπεζας των Η.Π.Α. Μπεν Μπερνάνκι στις δηλώσεις αναφορικά με την αύξηση του ανώτατου ορίου χρέους, σημείωσε ότι η παραμικρή καθυστέρηση που μπορεί να προκύψει στην αποπληρωμή του Ελληνικού χρέους, μπορεί να προκαλέσει σοβαρότατα προβλήματα στις διεθνείς χρηματαγορές.Οι πολυπληθείς και αντικρουόμενες επιστημονικές απόψεις για τη σωστή οικονομική πορεία της Ελλάδας συνοδεύονται από συχνές-και πολλές φορές αινιγματικές- δηλώσεις (άλλοτε στήριξης και άλλοτε «αδειάσματος») πολιτικών ηγετών άλλων χωρών και αξιωματούχων όπως ο Όλι Ρέν, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο Χέρμαν Βαν Ρομπάι, ο Ζοζέ Μπαρόζο, που έχουν γίνει γνωστοί σε όποιον Έλληνα πολίτη παρακολουθεί στοιχειωδώς τα δελτία ειδήσεων ή διαβάζει εφημερίδα. Στο διαδίκτυο βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από email με «θεωρίες συνομωσίας» που συχνά ηχούν αληθινές, ενώ στα BlogSpot η παράθεση (και αντιπαράθεση) απόψεων επί του θέματος, είναι κυριολεκτικά ατελείωτη.Πώς, λοιπόν, θα μπορέσει ο Έλληνας πολίτης να κατανοήσει ποια απ’όλες είναι η σωστή πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα του για να σωθεί, όταν ο ίδιος δεν είναι οικονομολόγος με διδακτορικό από το Harvard?Ακόμα και όσοι δεν έχουν το επιστημονικό υπόβαθρο να αξιολογήσουν τις αμέτρητες τοποθετήσεις των ειδικών, μπορούν να διακρίνουν μερικά σωστά πράγματα που πρέπει να γίνουν. Είναι πασιφανές ότι η εκ νέου οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων και η αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων οδηγεί σε βαθύτερη ύφεση. Εξίσου πασιφανές είναι ότι αυτό που απαιτείται για να υιοθετηθούν και να υλοποιηθούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, «νοικοκύρεμα» στις κρατικές δαπάνες, αποκρατικοποιήσεις, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας (και όχι ξεπούλημα όσο όσο) είναι απλά το «πολιτικό θάρρος». Άμεση εφαρμογή χωρίς τον υπολογισμό του πολιτικού κόστους και το φόβο της σύγκρουσης με συντεχνίες και συμφέροντα.Είναι η ώρα που πρέπει να επικρατήσει η φωνή της «κοινής λογικής!».Μια φωνή που όλοι μας έχουμε την ικανότητα να ακούσουμε, φτάνει να το θέλουμε.Η «κοινή λογική» ξεκινάει από τα αυτονόητα, τα οποία θα πρέπει να θεωρηθούν ως δεδομένα.Όλοι αγαπάμε την πατρίδα μας και θέλουμε να βγούμε από την κρίση όσο πιο γρήγορα γίνεται. Η κατάσταση που βιώνουμε είναι δύσκολη και πάει από το κακό στο χειρότερο! Το Μνημόνιο έχει αποτύχει. Σε αυτό συμφωνούν όλοι, μα όλοι, οι αναλυτές. Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει για το καλύτερο. Κι αυτό θα απαιτήσει δουλειά και θυσίες απ’όλους μας. Ζούμε και θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε σε μια δημοκρατία, όσο κι αν έχουμε αγανακτήσει. Η οποιαδήποτε λύση θα πρέπει να είναι δημοκρατική, δίκαιη και άμεση.Ασχέτως με το αν συμφωνεί κανείς με την πορεία που προτείνει η σημερινή κυβέρνηση και με τα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, είναι σαφές ότι το πολιτικό και οικονομικό σκηνικό σήμερα είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που ήταν πριν 20 περίπου μήνες, όταν έγιναν οι προηγούμενες εθνικές εκλογές. Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα θα δεσμεύσει τη χώρα μέχρι το 2015.Θεωρώντας τα παραπάνω ως αυτονόητα, πιστεύω ότι προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι πρέπει ο ίδιος ο Ελληνικός λαός να αποφασίσει για το μέλλον του. Αργά ή μάλλον γρήγορα, όπως δείχνουν οι πρόσφατες εξελίξεις, θα κληθεί να το κάνει.Είναι σαφές ότι έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη του λαού, όχι μόνο απέναντι στην πολιτική αλλά κυρίως στους πολιτικούς που μας κυβερνούν.Ελλείψει επιστημονικής ομοφωνίας, σχετικά με τη μακρο-οικονομική και δημοσιονομική πολιτική που θα εξασφαλίσει τη σωτηρία της Ελλάδος (και ίσως μαζί και της Ευρωζώνης), πρέπει να επιλέξουμε εκ νέου τα πρόσωπα που θα εμπιστευτούμε για να διαχειριστούν το μέλλον μας.Σίγουρα δεν έχει κανείς τη «μαγική συνταγή». Μεγιστοποιούμε όμως τις πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος σωτηρίας, αν επιστρέψουμε σε απλές, κατανοητές και θεμελιώδεις Αξίες και Αρχές, πάνω στις οποίες όλοι συμφωνούμε.Η επιστροφή σε Αξίες και Αρχές έχει δύο παραμέτρους:
- Η πρώτη αφορά στο προφίλ των ανθρώπων που θα επιλέξουμε για να μας κυβερνήσουν και στην κρίσιμη αυτή ώρα να πάρουν τις αποφάσεις που απαιτούνται για να βγούμε από το τούνελ της κρίσης. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα έχουν την κατάρτιση και τα προσόντα να αντιμετωπίσουν πολύπλοκα θέματα. Ανθρώπους που θα είναι πάντα ειλικρινείς. Ανθρώπους που θα είναι συνεπείς ως προς τις απόψεις και τις θέσεις τους και δε θα αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη! Ανθρώπους που δεν ανέχονται τη μικροπολιτική. Ανθρώπους που δε βάζουν το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από το καλό του τόπου. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην πολιτική σήμερα. Δυστυχώς όμως, είναι λίγοι. Και είναι λίγοι γιατί λίγους επιλέξαμε, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Από εμάς εξαρτάται αν θα υπάρξουν περισσότεροι.
- H δεύτερη παράμετρος αφορά εμάς τους ίδιους. Για να αλλάξουμε τους ανθρώπους που μας κυβερνούν, θα πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι. Θα πρέπει ο καθένας από εμάς να βάλει πάνω από το προσωπικό του συμφέρον το καλό της πατρίδας. Να μην ζητάμε και να μην επιτρέπουμε να μας κοροϊδεύει κανένα πολιτικό πρόσωπο. Να έχουμε σαν κριτήριο επιλογής όχι αν θα «γίνει το δικό μας» αλλά αν θα γίνει το σωστό, το δίκαιο, το καλό για τον τόπο. Αντί να αγωνιζόμαστε για να εξασφαλίσουμε την «τακτοποίηση» του δικού μας παιδιού, να αγωνιζόμαστε να στηρίξουμε ανθρώπους που θα φτιάξουν ένα σύστημα τέτοιο που θα επιτρέπει σε όλα τα παιδιά των Ελλήνων να αξιοποιήσουν τα προσόντα και τις δεξιότητες, που με κόπους και θυσίες έχουν αποκτήσει.
***Η «αγανάκτηση» είναι ένα εργαλείο για να αφυπνίσει το πολιτικό σύστημα. Να του θυμίσει ότι λογοδοτεί στο λαό. Δε συνεπάγεται όμως ότι θα οδηγήσει αυτόματα στις συστημικές μεταρρυθμίσεις και σε αλλαγές προσώπων που θα τις εφαρμόσουν. Η δημοκρατία επιτρέπει στους «αγανακτισμένους» να απέχουν από τις διαδικασίες της. Η αποχή όμως είναι υπέρ του υφιστάμενου συστήματος. Το ζητούμενο είναι η συμμετοχή με νέους όρους.Η χαμένη μας ελπίδα και αισιοδοξία θα ανακτηθεί μόνο, όταν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Τότε θα αλλάξουν και οι άνθρωποι που θα επιλέξουμε να μας κυβερνήσουν και που θα αποτελέσουν το πλοιάριο της ελπίδας μας. Η σωτηρία της πατρίδας μας είναι στο χέρι μας. Και ξεκινάει από εμάς...

*Η Άννα Ασημακοπούλου είναι οικονομολόγος του Πανεπιστημίου Bryn Mawr της Πολιτείας Πενσυλβάνια των Η.Π.Α. και νομικός του Πανεπιστημίου Cornell της Πολιτείας της Νέας Υόρκης των Η.Π.Α. Εργάστηκε ως δικηγόρος με ειδικότητα στο τραπεζικό δίκαιο στη Νέα Υόρκη και στο Σύδνεϊ της Αυστραλίας. Σήμερα διευθύνει το κοινωφελές Ίδρυμα ΕΓΝΑΤΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ. Είναι δημοτική σύμβουλος της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Ιωαννιτών.
Share/Save/Bookmark
Enhanced by Zemanta

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails