Ο Δημήτρης Δρούτσας, αν δεν συναντούσε στη Βιέννη το Γιώργο Παπανδρέου, πιθανότατα θα ήταν άγνωστος σήμερα στην Ελλάδα. Ξέρω, θα πείτε, πως ούτε τώρα είναι γνωστός στους πολίτες, παρά το βάρος της ευθύνης που του έχει ανατεθεί. Σωστό κι αυτό, το επιβεβαιώνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Φαίνεται, όμως, ότι αποφάσισε αίφνης να γίνει γνωστός, κάνοντας το ντεπούτο των ρήξεών του με μια ομάδα που δεν περιβάλλεται από υψηλή δημοφιλία, τούτη την εποχή: Τους βουλευτές...............................
Ο υπουργός Εξωτερικών άνοιξε, ως μη όφειλε κατά πολλούς διότι είναι διορισμένος από τον πρωθυπουργό και ουδέποτε εξελέγη, τη συζήτηση για τα προνόμια των βουλευτών με την ιδιότητα του υπουργού της κυβέρνησης. Μεταξύ άλλων, ζήτησε να μην πηγαίνουν στη Βουλή με το αυτοκίνητο, να εκλέγονται μόνο για δύο θητείες και μετά να περνούν στην… αγρανάπαυση. Πρότεινε, επίσης, οι βουλευτές να περιορισθούν σε 200 από 300.
Ωραίες ιδέες σε μια δύσκολη εποχή. Δηλαδή, όχι απλώς δύσκολη, αλλά και ύποπτη. Διότι την εποχή της κρίσης που οι πολιτικοί θεωρούνται -και σωστά- ως οι υπ’ αριθμόν ένα υπεύθυνοι για την κατάντια της χώρας, ο ευκολότερος δρόμος για κάποιον που ενδιαφέρεται να τους αντικαταστήσει είναι να αναδείξει τα προνόμιά τους!
Έστω, λοιπόν, ότι οι βουλευτές υποχρεώνονται να πηγαίνουν με τα πόδια απ’ το σπίτι τους στη Βουλή, έστω ότι δεν τους επιτρέπεται να παίρνουν ούτε ταξί, έστω επίσης ότι τους απαγορεύεται δια ροπάλου να εκλέγονται για τρίτη θητεία και έστω ότι αύριο το πρωί οι 300 μειώνονται και γίνονται 200… Υπάρχει κάποιος που πιστεύει στ’ αλήθεια ότι θα αλλάξει κάτι στην ουσία της λειτουργίας του πολιτεύματος;
Δια της πεζοπορίας θα ενισχυθεί η αίσθηση ευθύνης των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού; Ή μήπως δια της απαγόρευσης τρίτης θητείας; Ξέρει ο υπουργός Εξωτερικών ότι περισσότεροι από το ένα τρίτο των μελών της σημερινής Βουλής εκλέχθηκαν πρώτη φορά το 2009; Είναι βέβαιος πως οι πολίτες που του ψήφισαν θα έκαναν άλλες επιλογές αν υπήρχε απαγόρευση τρίτης θητείας; Και πιστεύει ότι θα ήταν πιο αντιπροσωπευτικό το σύστημα των διακοσίων βουλευτών, όταν ο μισός και πλέον πληθυσμός της χώρας κατοικεί στο λεκανοπέδιο; Οι 100 θα εκλέγονται στην Αθήνα και οι υπόλοιποι στην περιφέρεια;
Μήπως το σύστημα θα γίνει πιο διαφανές και πιο αποτελεσματικό όταν καταργηθεί ο σταυρός προτίμησης και αντικατασταθεί από τη λίστα των εκλεκτών του κάθε αρχηγού; Μήπως θα πρέπει να επιστρέψουμε στην εποχή που ο βασιλιάς διόριζε υπουργό τον κηπουρό του; Σε κάθε περίπτωση οι βουλευτές είναι απαξιωμένοι γιατί ο ρόλος τους περιορίζεται στην υπερψήφιση της κομματικής γραμμής. Γιατί όχι μόνο δεν συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων, αλλά συμπεριφέρονται ενοχικά απέναντι στην εξουσία του αρχηγού τους. Γιατί δεν είναι πρώτα αντιπρόσωποι των πολιτών που τους ψήφισαν, αλλά εκπρόσωποι έρημοι και απρόσωποι, όπως λέει και ο Σαββόπουλος.
Πριν φθάσουμε, όμως, στο σημείο να υιοθετούμε άκριτα συνθήματα του τύπου να «καεί το μπ…λο η Βουλή» θα πρέπει να μπούμε στον κόπο να σκεφτούμε με τι μπορεί να αντικατασταθεί το υπάρχον αντιπροσωπευτικό σύστημα. Πριν φθάσουμε να γίνουμε συνοδοιπόροι των αγανακτισμένων που έκλεισαν τη νύχτα την έξοδο της Βουλής και πριν φθάσουν οι βουλευτές να φεύγουν από τη Βουλή με αστυνομική συνοδεία, πρέπει να θυμηθούμε ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι ο άξονας στον οποίο στηρίζεται κάθε πολίτευμα στον πολιτισμένο κόσμο.
Εκτός και αν υπάρχει άλλο σύστημα δημοκρατικής αντιπροσώπευσης και δεν το έχω αντιληφθεί. Εκτός και αν αρχίσουμε να συζητάμε τα περί άμεσης δημοκρατίας που ακούγονται στις πλατείες. Αν είναι έτσι, να μου επιτρέψετε να μην συμμετάσχω στην άμεση δημοκρατία του Μίκη και να προτιμώ αυτή την αντιπροσωπευτική με όλα τα προβλήματα που έχει. Πρώτον, γιατί δεν ξέρω κανένα που να μπορεί να ψηφίζει καθημερινά και για οτιδήποτε και δεύτερον και πιο σοβαρό, γιατί η διακυβέρνηση του τόπου είναι πολύ σημαντική δουλειά για να γίνει από μαθητευόμενους μάγους. Επιμένω πως αυτή η «δουλειά» πρέπει να ανατίθεται με την ψήφο μας σε αυτούς που επιλέγουμε και όταν δεν μας κάνουν να επιλέγουμε άλλους, πάλι με την ψήφο μας.
Στην περίπτωσή μας, μέσα στη ζάλη της κρίσης, κινδυνεύουμε μαζί με τα απόνερα που προκαλεί η φθορά των πολιτικών να πετάξουμε και το μωρό. Και το δικό μας μωρό είναι η πολύτιμη αντιπροσωπευτική δημοκρατία που για να εδραιωθεί προηγήθηκαν εμφύλιος, εκτελέσεις πολιτικών αντιπάλων, χούντα και μια εθνική προδοσία. Για να μην ξεχνιόμαστε…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου