Tο κίνημα των οργισμένων είναι γνήσια λαϊκό, αυθεντικά ανατρεπτικό και, προς το παρόν, ιδεολογικά, πολιτικά και κομματικά ανεξάρτητο. Το ενωτικό στοιχείο είναι το τι απορρίπτουν, τι τους ενοχλεί και τι δεν θέλουν. Δεν έχει, δεν μπορεί να έχει, συγκεκριμένη ιδεολογική κατεύθυνση και πολιτική στόχευση.
Ως κίνημα, όμως, αποπέμπει ένα σωρό προκλήσεις κι είναι μαγνήτης για τους υπάρχοντες καπήλους, τύπου Τσίπρα, Θεοδωράκη, ΄Ανθιμου, Λαζόπουλου, κ.α.
Η έντεχνη απόπειρα να προσανατολιστεί η «εξέγερση», προς την αμφισβήτηση όλων τα πολιτικών φορέων, όλου του πολιτικού συστήματος και όλων των εκπροσώπων τους, είναι αναίσχυντη και διαβολική προσπάθεια ποδηγέτησης του κινήματος σε ατραπούς ολοκληρωτικούς και αντιδημοκρατικούς !..........................................................................
Οι χοντρομαλακίες σαν κι αυτές που αράδιασε ο (πολιτικά) αριβίστας, (κορυφαίος ως...) μουσικοσυνθέτης, τάχατες αριστερός, αλλά υπουργός του Μητσοτάκη, παλιότερα και σιγονταριστής του Σαμαρά σήμερα, όπως το «έτσι και φυσήξουμε θα λειώσουμε τους βουλευτές !...», (για να έρθουν ποιοι άραγε ?...), ή σαν εκείνες που αναπαραγάγει ο εκατομμυριούχος , …πολέμιος της φτώχειας, διασκεδαστής, του τύπου «η Δημοκρατία δεν υπάρχει στη Βουλή, αλλά στην πλατεία !...», δείχνουν ανάγλυφα πόσο δύσκολο, λεπτό και ευάλωτο είναι το «ξύπνημα των Ελλήνων.
Αν δεν βρεθεί τρόπος ν΄ αποκρουστούν οι πειναλέοι πολιτικοί τυχοδιώκτες, η αλλοτρίωση, ο μαρασμός και, τελικά, ο ευτελισμός του κινήματος δεν είναι πολύ μακριά !...
Αν δεν βρεθεί τρόπος ν΄ αποκρουστούν οι πειναλέοι πολιτικοί τυχοδιώκτες, η αλλοτρίωση, ο μαρασμός και, τελικά, ο ευτελισμός του κινήματος δεν είναι πολύ μακριά !...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου