ΝΑΥΠΛΙΟ-ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΚΑΜΒΑΣ

www.iconstravellers.gr

GALLERY ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΑΓΟΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΦΑΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΤΕ Ιστορικός καμβάς Με το Παλαμήδι και το Μπούρτζι να «φρουρούν» από στεριά και θάλασσα τα βήματά μας, αφεθήκαμε σε ένα μεθυστικό σεργιάνι στα στενά της γραφικής Παλιάς Πόλης του Ναυπλίου. Λένε πως καμιά φορά αυτά που έχουμε στα πόδια μας δεν τα εκτιμάμε. Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, πάντα ψάχνουμε το άγνωστο και το διαφορετικό πιο μακριά απ’ όσο τελικά χρειάζεται. Είμαι τυχερός που βρέθηκα στο Ναύπλιο για πρώτη φορά φέτος. Αν και μια ανάσα από την πρωτεύουσα, τόσα χρόνια είχε διαφύγει της προσοχής μου. Με το που πάτησα στο λιμάνι, η αλμύρα από το θαλασσινό αεράκι δρόσισε το πρόσωπό μου. Oι αγκυροβολημένες ψαρόβαρκες μου «επιβεβαίωναν» το φρέσκο ψάρι που θα έτρωγα το μεσημέρι, ενώ τα αρχοντόσπιτα που «ξεμύτιζαν» δειλά δειλά από τα όρια της Παλιάς Πόλης.Περισσότερο απ’ όλα, όμως, το μαγευτικό Παλαμήδι, που ξεπρόβαλλε επιβλητικό απ’ όπου κι αν στεκόμουν, μέσα μου δικαιολογούσε τον τίτλο της πρωτεύουσας του νομού Αργολίδας, ως «άντρου» των ερωτευμένων… ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ Όταν μιλάμε για το Ναύπλιο, εννοούμε κυρίως την Παλιά Πόλη. Αμφιθεατρικά χτισμένη στα «πόδια» του μεγάλου βράχου της Ακροναυπλίας, του φρουρίου όπου βρίσκεται το Ρολόι, βρίθει από πλακόστρωτα σοκάκια, πετρόχτιστα σπίτια και σκαλοπάτια που οδηγούν σε «ανθισμένες» βενετσιάνικες γειτονιές, στοιχεία που συνθέτουν μια εικόνα σαν βγαλμένη από «ιστορικό καμβά». Αν επιχειρήσετε να την εξερευνήσετε, το πιθανότερο είναι να χαθείτε, όπως κι εγώ, στα φιδογυριστά καλντερίμια… Αν πάλι έχετε εμπιστοσύνη στην ικανότητά σας να προσανατολίζεστε, βάλτε σημάδι την Πλατεία Φιλελλήνων, με το χαρακτηριστικό μνημείο των Γάλλων υπέρμαχων της ελληνικής ανεξαρτησίας και ξεκινήστε! ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ Πίσω από το ναό της Παναγιάς βρίσκεται το κεντρικότερο σημείο τoυ Ναυπλίου, η Πλατεία Συντάγματος. Αντίκρισα το βενετσιάνικο οπλοστάσιο του 1713, που πλέον φιλοξενεί το αρχαιολογικό μουσείο. Απέναντι το Τριανόν –τζαμί κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, καθολικός ναός την Ενετοκρατία– στεγάζει το κινηματοθέατρο της πόλης… Περπάτησα για λίγο και βρέθηκα εκεί όπου γυρίστηκε η διαφήμιση του καφέ «Λουμίδης Παπαγάλος» και μοιραία το βλέμμα μου «έπεσε» στο εστιατόριο Ελλάς. Μια ματιά στο εσωτερικό του αρκούσε για να «ταξιδέψω» κάμποσα χρόνια πίσω... ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ... Από την Πλατεία Συντάγματος αρχίζει ο πεζόδρομος της Βασιλέως Κωνσταντίνου. Ορμώμενος από τη φήμη για τα κομπολόγια του Ναυπλίου, επισκέφθηκα το «Σπίτι του Κεχριμπαριού». Έμεινα για λίγο στο όμορφο κατάστημα παρακολουθώντας με ενδιαφέρον την επεξεργασία του κεχριμπαριού και την κατασκευή εντυπωσιακών δημιουργιών. Η νύχτα αργούσε ακόμη να έρθει ενώ αντίθετα η ώρα για το μεσημεριανό κοντοζύγωνε. Είχα ακούσει πως η οδός Σταϊκοπούλου αποτελεί μία από τις πιο αγαπημένες γαστριμαργικές «πιάτσες». Βέβαια, πριν «στρωθώ» σε κάποιο από τα στοιχισμένα ταβερνάκια της, που πρόσφεραν τοπικές νοστιμιές και γλυκόπιοτο κρασί, πέρασα από το «Κομπολογάδικο» στην αρχή του δρόμου. Μπροστά στα μάτια μου ξεχύθηκαν πολύχρωμες χάντρες. Υπέκυψα στον πειρασμό και αγόρασα ένα, φτιαγμένο από ελεφαντόδοντο, για τις δύσκολες ώρες της μοναξιάς. Το στομάχι μου όμως άρχισε πλέον έντονες διαμαρτυρίες, γι’ αυτό μετά από λίγο κάθισα σε ένα γραφικό ταβερνάκι στον ίδιο δρόμο και έφαγα –τι άλλο;– φρέσκο ψάρι! Καλό φαγητό θα βρείτε, ωστόσο, και στον παραλιακό δρόμο και στην οδό Όθωνος, με προσεγμένα εστιατόρια και ελληνική κουζίνα. Συνέχισα την περιήγησή μου και πιο κάτω συνάντησα ένα από τα πιο γραφικά κτίσματα, την Pension Αθέατον. Γοητεύτηκα από τον ανθισμένο κήπο και την περίτεχνη μαρμάρινη σκάλα που με έκαναν να αναρωτηθώ για το αν μια αναπαλαίωση θα προσέδιδε περισσότερη χάρη. Στο σημείο αυτό βρέθηκα σε ένα δίλημμα: να προχωρήσω ευθεία, ως την εντυπωσιακή Πύλη της Ξηράς, ή να ακολουθήσω τα ανηφορικά σκαλιά μέχρι το βράχο της Ακροναυπλίας; Επέλεξα –αν και κουρασμένος– να πάρω τον ανηφορικό δρόμο και ανταμείφθηκα! Από εκεί η πανοραμική θέα στις κεραμοσκεπές της Παλιάς Πόλης, στο Μπούρτζι και στο αγαπημένο σημείο των surfers, τον γειτονικό οικισμό της Νέας Κίου, ήταν υπέροχη! Σειρά τώρα είχε το Παλαμήδι ή το «φρούριο του Ναυπλίου»… ΠΑΛΑΜΗΔΙ Το ξακουστό ενετικό οικοδόμημα έστεκε σαν «άγρυπνος φύλακας» στο εντυπωσιακό ύψος των 220 μέτρων. Αν και υπήρχε εύκολη λύση (ο περιφερειακός δρόμος), εγώ τόλμησα την ανάβαση των 999 σκαλιών! Μετά από 20΄ περίπου και με αρκετές στάσεις στο ενδιάμεσο, βρέθηκα στα ενδότερα του καλοδιατηρημένου κάστρου του Παλαμηδίου, με 8 προμαχώνες και διάσπαρτα κελιά κράτησης βαρυποινιτών. Εκεί, η σκοτεινή φυλακή του Κολοκοτρώνη και το καμένο εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα με γύρισαν σε καιρούς αλλοτινούς. Στάθηκα πλάι στο μικρό καμπαναριό και έμεινα για ώρα να κοιτώ από εκεί ψηλά το Ναύπλιο. Άλλωστε, δεν υπήρχε καμία καλύτερη εικόνα για να «πάρω» μαζί μου...