Εξηγήστε μας επιτέλους, κύριε Μάνο

Μπορεί να είναι αμαρτωλή η προγραμματική συμφωνία 8002 Ζημενς-Ιντρακόμ με τον ΟΤΕ για την ψηφιοποίηση του Οργανισμού, το 1997, αλλά προπομπός της ήταν ο διαγωνισμός 7753 του 1992 για να προμηθευτεί ο ΟΤΕ 1.100.000 ψηφιακές παροχές. Γι αυτό και επιμένουμε ότι αποτελεί ένα «σκάνδαλο μέσα στο σκάνδαλο» η μη διερεύνηση όλων των επίμαχων συμβάσεων της Ζήμενς και της Ιντρακόμ με τον ΟΤΕ, για να αποκαλυφθεί σε όλες τις διαστάσεις της η πραγματική διαπλοκή.Η υπόθεση λοιπόν αυτή, στη δεκαετία του 1990, επανειλημμένως ταλάνισε και τη Δικαιοσύνη και την πολιτική ζωή του τόπου. Στην ανάρτηση με τίτλο «Η αλληλογραφία του Μητσοτάκη με την Ζήμενς» γράφαμε ότι ο τότε επικεφαλής του τομέα τηλεπικοινωνιών της Ζημενς Ελλάς, Ηλίας Γεωργίου (σήμερα κατηγορούμενος για το ομώνυμο σκάνδαλο) στις 30 Αυγούστου 1993 έστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό, Κ. Μητσοτάκη, με την οποία σε «διατακτικό» στυλ ζητούσε την προσωπική παρέμβασή του για να άρει τις αντιρρήσεις του ο τότε υπουργός Οικονομίας, Στέφανος Μάνος και να προωθηθεί άμεσα το έργο. Ενδιαφερόμενοι ήταν -και πάλι- οι Ζημενς και Ιντρακόμ.

Ο κ. Μάνος παρουσιαζόταν τότε ως ο υπουργός που διαφωνούσε, διότι επέκειτο η πώληση του ΟΤΕ σε Γιαπωνέζους, και άρα θεωρούσε ότι εκείνοι πρέπει να αποφασίσουν για τα οποιαδήποτε έργα (βλέπε Το παρασκήνιο της αλληλογραφίας Ζήμενς - Μητσοτάκη). Σήμερα, όμως, αποκαλύπτουμε ένα σημείωμα που είχε στείλει στις 8 Μαρτίου 1993 στον τότε υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών, Θόδωρο Αναγνωστόπουλο, και τον προέτρεπε να προωθήσει άμεσα τον διαγωνισμό. Έγραφε συγκεκριμένα:

«Θα ήθελα να σε παρακαλέσω να παρέμβεις στη διοίκηση του ΟΤΕ και να τονίσεις τη σημασία που αποδίδει η κυβέρνηση στη γρήγορη λήψη όλων των αποφάσεων που θα επιτρέψουν την οριστικοποίηση του διαγωνισμού 7753 και να επισημάνω ότι μεγάλες καθυστερήσεις σημειώνονται επίσης και στην εκτέλεση του συμφωνημένου έργου με την ΕΚ crash programme, με εξαίρεση τις παραγγελίες υλικού που φαίνεται να προχωρούν με γρήγορες διαδικασίες».

Τελικώς, ο κ. Μάνος αντιδρούσε ή δεν αντιδρούσε στον επίμαχο διαγωνισμό;

Δεχόταν πιέσεις από το τότε πρωθυπουργικό περιβάλλον, για να προωθηθεί το έργο, ενδεχομένως υπέρ των Ζημενς-Ιντρακόμ, συνέβαινε κάτι άλλο, ή οι αρνήσεις που του αποδίδονται, αποτελούσαν απλά ένα πολιτικό παιχνίδι;

Καιρός είναι ο λαλίστατος κατά τα λοιπά, κ. Μάνος, να μιλήσει για όλα αυτά, για το ρόλο της Ζημενς και της Ιντρακόμ, καθώς και για τη στάση της τότε πολιτικής ηγεσίας απέναντι στις συγκεκριμένες εταιρείες.

Διαβάστε εδώ τη επιστολή του κ. Μάνου προς τον κ. Αναγνωστόπουλο για την Ζήμενς και την Ιντρακόμ

Εκτός των άλλων είναι πολύ ενδιαφέρουσα επειδή αποκαλύπτει και το σκοτεινό παρασκήνιο του 1993 για την ιαπωνική ΝΤΤ και το παιχνίδι που έπαιζε τότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη με την διαπλοκή (Μια ξεχασμένη συνάντηση στο Τόκιο)