Άγνωστος όρος η πολιτική ευθιξία

Τoυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ gpapachristos@dolnet.gr

Δεκαπέντε μέρες κλείνουμε αύριο από τις ευρωεκλογές και όσοι τα έχουν βάλει με τον Καραμανλή, ότι δεν διάβασε το μήνυμα που του έστειλαν οι κάλπες και δεν κάνει τίποτε για να αναστρέψει το κλίμα, παρακαλώ να μεταβάλουν τις εκτιμήσεις τους. Είναι άδικοι. (Ναι, ναι, κι εσένα εννοώ Μανώλη μου). Και τους καταγγέλλω διότι, εντάξει, είπαμε ότι ο άνθρωπος είναι κουρασμένος, δεν έχει όρεξη, προτιμάει να κάθεται σπιτάκι του στη Ραφήνα και να βλέπει DVD, αλλά δεν θα του τα χρεώσουμε και όλα. Δηλαδή φταίει αυτός που άλλα λέει στους υπουργούς του κι άλλα καταλαβαίνουν εκείνοι; Παράδειγμα: τους είπε στο υπουργικό συμβούλιο (θυμάστε εκείνο μετά τις εκλογές που τους μάζεψε για να τους... ξαναθυμηθεί- έξι μήνες είχε να τους συναντήσει...) ότι πρέπει να αλλάξουν ταχύτητα προκειμένου να προχωρήσει το κυβερνητικό έργο. Ρωτάω τώρα εγώ: θα κατηγορήσουμε τον Καραμανλή, διότι διάφοροι... στόκοι άκουσαν ταχύτητα κι αντί για πρώτη έβαλαν... όπισθεν και τρέχουν προς τα πίσω;

Ο καθένας λέει ό,τι του κατέβει

Όχι ασφαλώς. Διότι κι ο Καραμανλής, άνθρωπος είναι, δεν είναι Θεός να βρίσκεται στο μυαλό τού κάθε υπουργούαν υποθέσουμε ότι ο Πανάγαθος δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει και το πρωί που ξημερώνει τη μέρα Του λέει «δεν μπαίνω στο μυαλό του Μαρκογιαννάκη να δω τι σκέφτεται να κάνει με τις πυρκαγιές;». Όχι, δεν μπαίνει και δεν πρόκειται να μπει. Κατά συνέπεια, ..............
όσοι ανησύχησαν ότι θα χάσουμε την ευκαιρία να γελάμε πού και πού με τις πατάτες διαφόρων υπουργών, ας ησυχάσουν. Το σύστημα βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση, ο καθένας λέει ό,τι του κατέβει και εμείς στις ζοφερές μέρες που διαβιούμε θα κάνουμε το μόνο που δεν μπορεί κανείς να μας στερήσει: να γελάμε. Με τα χάλια τους. Και τα δικά μας βέβαια που βλέπουμε τη χώρα να αποσυντίθεται και δεν κάνουμε τίποτε να αποτρέψουμε το κακό...
Μια βροχή τούς σώζει!
Τώρα που το θυμήθηκα. Γιατί ο Μαρκογιαννάκης δεν κάνει κάτι πραγματικά πρωτοποριακό για να σβήσουν οι φωτιές- αφού τα ελικόπτερα δεν τα παρήγγειλε γιατί, όπως μας είπε, φέτος έβρεξε πολύ και δεν τα χρειαζόταν η Πυροσβεστική; Να ας πούμε, να οργανώσει κατά νομό, δήμο, δημοτικό διαμέρισμα και ενορία, ομάδες... λιτανείας! Δηλαδή κάθε φορά που θα ξεσπάει μια πυρκαγιά να βγαίνει ο παπάς με τα εξαπτέρυγα (γεια σου Γιώργο Πασχαλίδη!) κι από κοντά το χριστεπώνυμο πλήθος να σταυροκοπιέται για να πέσουν βροχές και να σβήσει η φωτιά. Ακραίο; Καθόλου. Δηλαδή στην Αμερική που το έκαναν οι Ινδιάνοι, οι οποίοι χόρευαν γύρω από τη φωτιά με επικεφαλής τον μάγο της φυλής τον «χορό της βροχής», δεν ήξεραν τι έκαναν; Ήξεραν. Και είχαν και αποτέλεσμα- το έχω δει και σε ταινίες γουέστερν, κύριε Δανίκα μου!...
Έστησαν κάλπες στα αποκαΐδια
Σε ταινίες επίσης έχω δει πως άμα συμβαίνει ένα κορυφαίο γεγονός, αποτρόπαιο και συνάμα ανατριχιαστικό, όπως η εν ψυχρώ δολοφονία ενός αστυνομικού την ώρα της βάρδιάς του, το ελάχιστο που κάνει ένας υπουργός είναι να υποβάλει την παραίτησή του. Εδώ οι δικοί μας, ούτε ίδρωσε το αυτί τους.
Μετά την εν ψυχρώ εκτέλεση του αστυνομικού στα Πατήσια. Ούτε ο Προκόπης ούτε ο Μαρκογιαννάκης αισθάνθηκαν την ανάγκη να υποβάλουν την παραίτησή τους. Και το χειρότερο: ούτε ο Καραμανλής τους υπέδειξε το αυτονόητο που όφειλαν να κάνουν. Τελικά, η πολιτική ευθιξία είναι όρος άγνωστος γι΄ αυτή την κυβέρνηση. Είδος ουσιώδες εν ανεπαρκεία. Τι ψάχνω κι εγώ τώρα να βρω; Εδώ το 2007 που κάηκε η μισή Ελλάδα και η Ολυμπία, το σύμβολο της παγκόσμιας πολιτιστικής και αθλητικής κληρονομιάς, δεν παραιτήθηκε ένας, κι όχι μόνο αυτό, πήγαν και έστησαν κάλπες πάνω στα αποκαΐδια. Τι μου λες τώρα...
Τίποτε δεν τον δίδαξε ο Εφραίμ
Κι επειδή πολλές φορές σ΄ αυτήν τη χώρα ξεχνάμε, να θυμίσω τώρα που ο Θόδωρος Ρουσόπουλος ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος, ότι τις προηγούμενες εκλογές τις προκήρυξε αυτός με φόντο την Πεντέλη που καιγόταν. Και τις προκήρυξε χωρίς καν να περιμένει για το τυπικό του πράγματος, να το κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Σεβασμός κανένας προς το πρόσωπο του Προέδρου και συμπεριφορά απόλυτα εναρμονισμένη με αυτό που πραγματικά έκανε ο Ρουσόπουλος εκείνο τον καιρό- διοικούσε τη χώρα αντ΄ αυτού (του Καραμανλή εννοείται)! Πίσω από την κουρτίνα. Από το παρασκήνιο. Στο σκοτάδι. Και δεν κατάλαβε ότι αυτό το σκοτάδι λίγο λίγο τον κατάπινε. Μέχρι που τον εξαφάνισε εντελώς. Για να αποδειχθεί ότι πολιτικός που δεν πατάει στα πόδια του, αλλά βολεύεται να ζει στην εικονική πραγματικότητα που έχει κατασκευάσει γύρω του δεν έχει καλό τέλος. Κρίμα που ο Εφραίμ δεν τον δίδαξε ότι πρέπει να είναι ταπεινός και να αγαπάει το φως και τους φίλους του. Αλλά σιγά να μην ασχολιόταν ο Εφραίμ πώς θα γίνει καλύτερος άνθρωπος ο Ρουσόπουλος. Το πώς θα κάνει, με τη βοήθειά του, οικόπεδα το νερό της λίμνης τον ενδιέφερε!
Αγωνία για τον Αλαβάνο...
Εμένα πάντως το μότο μου είναι αυτό που λένε στην Ήπειρο, την πατρίδα μου, «όπως στρώνει κανείς, κοιμάται». Όπως και το «όλα εδώ πληρώνονται». Και στην κατηγορία αυτή δεν εμπίπτει μόνο ο Ρουσόπουλος. Εμπίπτει και ο Τσίπρας. Το παλικάρι αφέθηκε να το παρασύρει ο άνεμος της δημοσιότητας, πήραν τα μυαλά του αέρα από τις δημοσκοπήσεις, κάποια στιγμή νόμισε ότι η Γη περιστρέφεται γύρω του και την... πάτησε κανονικά. Τώρα βρίσκεται στο... πιο βαθιά δεν γίνεται. Στα άπατα. Διότι δεν φτάνει το χαστούκι στις ευρωεκλογές. Ήρθε κι ο Αλαβάνος, του έκανε μια πατητή, μετά έστησε και το σκηνικό «αφήστε με, μη με τραβάτε, θα παραιτηθώ» κι ολοκληρώθηκε το μπάχαλο. Τώρα σφίγγεται η καρδιά μου από την αγωνία. Θα καταφέρει ο Αλέξης να ανέβει στον αφρό να πάρει ανάσα; Και πότε; Έλα ντε. Αλλά δεν κάνει τίποτε κι αυτός. Όλο «συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο», δηλώνει. Μεγάλε, παρ΄ το αλλιώς. Θα βρεις...
ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
Κόβουν τα φτερά της Ολυμπιακής
Φωτογραφία
Δεν ξέρω τι σκέφτεται να κάνει ο Βγενόπουλος με την Ολυμπιακή, αλλά είναι σίγουρο πως έτσι όπως είναι σήμερα η εταιρεία, δεν μπορεί να συνεχίσει. Αυτή δεν είναι Ολυμπιακή Αεροπορία, είναι Ολυμπιακή... ταλαιπωρία! Να το θέσω αλλιώς: τι νόημα έχει που αγόρασε τον τίτλο της, όταν οι άνθρωποι που εργάζονται σ΄ αυτή κάνουν ό,τι μπορούν για να την υπονομεύσουν; Παράδειγμα, επί προσωπικού: Δευτέρα μεσημέρι στην Αστυπάλαια. Το δρομολόγιο Αστυπάλαια- Αθήνα είναι προγραμματισμένο να αναχωρήσει στις 14.40. Αλλά αεροπλάνο πουθενά, ενημέρωση καμία. Οι ώρες περνούν βασανιστικά, οι άνθρωποι, κυρίως οι ξένοι που χάνουν τις ανταποκρίσεις από Αθήνα για τις χώρες τους να βρίζουν την Ελλάδα, την Ολυμπιακή, τη μαύρη τύχη τους που τους έφερε στην Αστυπάλαια, αλλά η υπεύθυνη της εταιρείας δεν κάνει τίποτε να τους καθησυχάσει. Να τους προσφέρει έναν καφέ, ένα σάντουιτς.
Παραμένει στο γραφείο της, θρονιασμένη αναπαυτικά.Το αεροπλάνο φτάνει έπειτα από 3 ώρες καθυστέρηση, αλλά κανείς από την Ολυμπιακή δεν ζητάει μια συγγνώμη. 3 ώρες αναμονή και μία πριν από το τσεκάρισμα 4 και μία η πτήση για Αθήνα 5- σαν να κάνεις δηλαδή τη διαδρομή Αθήνα- Παρίσι- Αθήνα με το ίδιο αεροπλάνο. 3 ώρες δεν περνάνε εύκολα. Μια διέξοδος είναι το ρεπορτάζ.
Και τι αποκαλύπτεται; Δέκα (αριθμός10!) υπαλλήλους έχει η Ολυμπιακή στην Αστυπάλαια για να εξυπηρετούν ένα αεροπλανάκι που πάει στο νησί 5 φορές την εβδομάδα από Αθήνα κι άλλες τρεις από Ρόδο. Σ΄ αυτούς τους 10 περιλαμβάνεται ένας πατέρας με τις... δύο κόρες του (η μία είναι η υπεύθυνη της εταιρείας στο νησί)! Α, και κάτι ακόμη:
όλες οι θέσεις στις πτήσεις από και προς την Αστυπάλαια είναι μπλοκαρισμένες.
Μικρό θαύμα να βρεις. Δεν υπάρχει θέση ούτε για δείγμα. Ούτε στη λίστα αναμονής. Αλλά τα αεροπλάνα πολλές φορές φτάνουν μισοάδεια. Πώς γίνεται αυτό, κανείς δεν ξέρει. Φαντάζομαι κάποιος αρμόδιος θα έχει μια απάντηση...
ΤΑ ΝΕΑ



ευχαριστούμε για την επίσκεψη