Μία δήλωση του Περικλή Κοροβέση ήταν αρκετή, για να ανατινάξει και τα τελευταία οχυρά της Κουμουνδούρου, που έμεναν ακόμη όρθια μετά τη σεισμική δόνηση των ευρωεκλογών του Ιουνίου. Ο βουλευτής, που αποφεύγει τα τηλεπαράθυρα, ανάγκασε την (τις;) ηγεσία (ηγεσίες;) του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ να σπεύσουν, διαψεύδοντας τον ισχυρισμό πως και η Αριστερά είχε μερίδιο από τις μίζες της SIEMENS.
«Αν κάτι διαφοροποιούσε την Αριστερά από τους υπόλοιπους της πολιτικής σκηνής, και μάλιστα εν καιρώ σκανδάλου SIEMENS, ήταν πως ουδέποτε ενεπλάκη σε αυτήν τη σήψη». Με αυτά τα λόγια, σημαντικό στέλεχος του Συνασπισμού εκφράζει την απελπισία του, προσθέτοντας: «Υπάρχει οργή. Η δήλωση του Περικλή Κοροβέση είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Υπάρχουν εκφυλιστικά φαινόμενα και αποσυσπείρωση και ο κόσμος δεν είναι μαζοχιστής.»...................
Την επόμενη εβδομάδα, θα συνεδριάσει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί θα ληφθούν αποφάσεις που αφορούν στον Περικλή Κοροσβέση, αλλά σίγουρα θα ειπωθούν και πράγματα που αφορούν στη γενικότερη κατάσταση στο ίδιο το πολιτικό οικοδόμημα ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και πάλι, αυτή η συζήτηση θα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Αιφνιδιασμός ή ελαφρότητα;
Η Κουμουνδούρου αιφνιδιάστηκε από τη δήλωση του Περικλή Κοροβέση. Οι σχεδιασμοί για το ξεκαθάρισμα του εσωτερικού τοπίου μεταξύ των δύο ισχυρών πόλων -Αλέκου Αλαβάνου και Αλέξη Τσίπρα- προσδιόριζαν το μήνα Σεπτέμβριο ως περίοδο εσωκομματικών ζυμώσεων. Ωστόσο, τα πράγματα ήλθαν ανάποδα. Ο Λεωνίδας Κύρκος, εξαρχής υποστηρικτής των θέσεων των Ανανεωτικών, ποτέ δεν έκρυψε την επιθυμία του να δει το Συνασπισμό να συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ.
Πρόκειται για θέση που τη μοιραζόταν με τον εκλιπόντα Μιχάλη Παπαγιαννάκη, αλλά και με άλλα στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Το ζήτημα ήταν με ποιο ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να συνεργαστούν. Ένα εικοσιτετράωρο μετά τη βόμβα Κοροβέση, άλλη μία έκρηξη αναστάτωνε τις λεπτές μέχρι ανύπαρκτες πια ισορροπίες στο Συνασπισμό – ΣΥΡΙΖΑ. Ο Λεωνίδας Κύρκος κατέθεσε (ξανά) δημόσια πρόταση για συνεργασία ΠΑΣΟΚ – Συνασπισμού.
Πορεία στο κενό
Οι αυτοκτονικές τάσεις σε μία μεστή ελπίδων Αριστερά, που ξεκίνησαν από τη διαρκή σύγκρουση των ηγετών της, του Αλέκου Αλαβάνου και του (πνευματικού του τέκνου) Αλέξη Τσίπρα, διαμέσου της αδιέξοδης διαρχίας, που αναπόφευκτα κυριάρχησε τόσο εσωκομματικά όσο και στην κοινοβουλευτική ομάδα, ενισχύθηκαν μετά την ιστορική αποτυχία στις ευρωεκλογές. Η έπαρση που χαρακτήριζε την ηγετική ομάδα το προηγούμενο διάστημα κατέρρευσε, όπως κατέρρευσαν και τα σχέδια για την αναβάθμιση του Συνασπισμού σε τρίτο, ακόμη και δεύτερο κόμμα, όπως ορισμένοι φιλόδοξοι οραματίζονταν.
Η μετεκλογική περίοδος συνοδεύτηκε από την άμεση ρήξη μεταξύ Αλαβάνου και Τσίπρα. Η θερινή ραστώνη απλά διατήρησε στον πάγο τις αναπόφευκτες διαδικασίες. Το χρονοδιάγραμμα ήταν σαφές: συνδιάσκεψη τον Σεπτέμβριο και ραντεβού για τα τελικά ξεκαθαρίσματα αμέσως μετά τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Η βόμβα Κοροβέση και η πρόταση Κύρκου, αν και είναι διαφορετικής τάξης ζητήματα, ήταν αρκετές ως προκλήσεις, για να ξυπνήσουν από το θερινό λήθαργο μία σπαρασσόμενη παράταξη της Αριστεράς, που και μαθηματικά οι προοπτικές της χαρακτηρίζονται από τάσεις διάσπασης.
Χαμηλοί τόνοι
Στην Ιπποκράτους επικράτησε ψυχραιμία. Η δήλωση Κοροβέση περί SIEMENS εκλαμβάνεται στο ΠΑΣΟΚ ως «ηθική νίκη». Όταν ακόμη και η Αριστερά αυτοκατηγορείται για μίζες, τότε η τερατογένεση είναι γενικό φαινόμενο. Πολλοί ένοχοι, σημαίνει επί της ουσίας «κανένας ένοχος» και η συλλογική ενοχή υπερκαλύπτει τις ατομικές ενοχές. Επιπρόσθετα, στην Ιπποκράτους είχαν ένα ακόμη λόγο να αισθάνονται ικανοποιημένοι. Το απονενοημένο διάβημα της Κουμουνδούρου διασφαλίζει στο ΠΑΣΟΚ τον εκμηδενισμό των διαρροών ψηφοφόρων προς την Αριστερά και συγκεκριμένα το Συνασπισμό.
Άριστα πληροφορημένοι κύκλοι του χώρου αυτού επισημαίνουν πως οι εξελίξεις θα είναι άμεσες. Η προοπτική να ξεκαθαριστεί η κατάσταση μετά τις βουλευτικές εκλογές φαντάζει πια ως μια εξαιρετικά μακρινή υπόθεση, αφού τα «μαχαίρια βγήκαν από τα θηκάρια τους».
Υποτίθεται ότι ο χώρος αυτός, που εξέφραζε τους προβληματισμούς της προοδευτικής Αριστεράς, θα αποτελούσε και τον πυρήνα της ζύμωσης για κάτι το καινούργιο αλλά και πολιτικά εφικτό και κυρίως θα διαδραμάτιζε ρόλο πολιτικής και ηθικής δικλείδας μέσα στο απέραντο τοπίο σήψης που κυριάρχησε στο πολιτικό προσκήνιο. Αυτό είναι το στοίχημα που χάνεται μετά από μία ανέφικτη πολιτική πολυσυλλεκτικότητας και ιδεολογικής θολούρας, η οποία και επελέγη ως βασική πολιτική γραμμή.
Όπως επισημαίνουν και οι «σοφοί» του χώρου, εάν ο Αλέξης Τσίπρας έχει να επιδείξει την απειρία και την ελαφρότητα του αριστερού πολιτικού lifestyle, ο Αλέκος Αλαβάνος επιδεικνύει μία απίστευτη ελαφρότητα πολιτικού προσανατολισμού. Οι «σοφοί» προσθέτουν, επίσης, και κάτι χειρότερο: εάν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία άγονται και φέρονται από το θέαμα της επικοινωνιακής – τηλεοπτικής δημοκρατίας, η Κουμουνδούρου αιφνιδίως υιοθέτησε και αυτή το ίδιο μοντέλο δράσης και αντίδρασης. Το έλλειμμα πολιτικής αντικαταστάθηκε και στην Αριστερά με τεχνητό επικοινωνιακό έρμα.
ZOYGKLA
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου