Μόστερντ γνώρισε ένα πολύ μεγαλύτερό της αγόρι από τη γειτονική τεχνική
σχολή. «Ηταν μεγαλόσωμος και άσχημος, αλλά όλα τα αγόρια τον σέβονταν»,
λέει. «Εγώ λίγο τον φοβόμουν. Όλα τα κορίτσια ήθελαν να μιλήσουν μαζί του.
Χαιρέτησε όμως μόνο εμένα, και αισθάνθηκα ότι ήμουν κάτι ιδιαίτερο».
Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Μάνου έπεισε τη Μαρία να το σκάσει από το σχολείο,
την πήγε στο διαμέρισμά του, της έδωσε.........ένα τσιγαριλίκι και κοιμήθηκε μαζί
της. Εκείνη δεν ήθελε, αλλά της είπε πως όλα τα κορίτσια πρέπει να μάθουν
πώς να το κάνουν. Δεν κατάλαβε τι εννοούσε, αλλά της άρεσε ο τρόπος που της
μιλούσε, ζαλίστηκε κι από το χασίς.
Για τη Μαρία, ο Μάνου υποσχόταν μια συναρπαστική νότα στην κατά τα άλλα
βαρετή ζωή της στο Ζβόλε, όπου ζούσε με τη μητέρα της. Ο πατέρας της είναι
από το Σουρινάμ, αλλά δεν τον έχει συναντήσει ποτέ.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο Μάνου οδήγησε τη Μαρία σε ένα άλλο διαμέρισμα, όπου
βρίσκονταν δύο άνδρες. «Θα κάνεις σεξ μαζί τους, αγάπη», της είπε. Εκείνη
γέλασε. Τότε εκείνος την οδήγησε στην κουζίνα, όπου την κτύπησε και της
έδωσε ένα τσιγαριλίκι. Αφού έκανε αυτό που της ζητήθηκε, γύρισε στο σχολείο.
Δεν είπε σε κανέναν τίποτα. Ο Μάνου της υποσχέθηκε πως θα της πάρει όμορφα
ρούχα και την πήγε στα ΜακΝτόναλντ’ς για παγωτό. Της πήρε ένα κινητό και την
έπαιρνε κάθε βράδυ στο σπίτι για να της πει πότε να πάει στην τουαλέτα, πότε
να φάει, πότε να πάει για ύπνο. Ηλεγχε όλες της τις κινήσεις. «Νόμιζα πως
είναι φυσιολογικό», λέει η Μαρία.
Η Μαρία δεν είναι η μόνη που έπεσε σε αυτή την παγίδα. Νεαροί Ολλανδοί,
συχνά όχι πάνω από 20 ως 25 ετών, διαλέγουν άπειρα και ανασφαλή κορίτσια σε
σχολεία ή καφέ και τους υπόσχονται έρωτα, ρούχα, κύρος και συναρπαστική ζωή.
Υστερα τις εκπορνεύουν ή τις εκβιάζουν, απομονώνοντάς τις από τις
οικογένειες και τους φίλους τους.
Το πρόβλημα αυτό, που χρονολογείται εδώ και μια δεκαετία, ήλθε στην
επιφάνεια με αφορμή το βιβλίο που έγραψε η Μαρία για τις εμπειρίες που είχε
από τα 12 ως τα 16 της χρόνια. Το βιβλίο λέγεται «Οι πραγματικοί άνδρες δεν
τρώνε τυρί» και έχει εκτοξευτεί στην κορυφή των μπεστ-σέλερ, ενώ ήδη
γυρίζεται και ταινία.
Η ολλανδική κοινωνία αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να υπάρχει μια τέτοια
κουλτούρα εφηβικής πορνείας σε μια χώρα όπου η πορνεία μέχρι τα 18 είναι
νόμιμη και ελεγχόμενη. Η μητέρα της Μαρία έχει μηνύσει το σχολείο επειδή δεν
ενδιαφέρθηκε για τους λόγους των συχνών της απουσιών. «Κάθε χρόνο
εκατοντάδες κορίτσια πέφτουν στα χέρια τέτοιων ανθρώπων», λέει η Τζαμίλα
Γιαχιαούι από το Ολλανδικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, που πιέζει την κυβέρνηση να
λάβει περισσότερα μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Η ίδια η Μαρία, που τώρα είναι 20 ετών, διηγείται στην απεσταλμένη της
εφημερίδας Γκάρντιαν την καθημερινή της ρουτίνα εκείνα τα μαύρα χρόνια.
«Πήγαινα στο σχολείο με το ποδήλατό μου. Εκείνος με περίμενε. Μου έδινε άλλα
ρούχα να φορέσω, για να μη μυρίσει η μητέρα μου τον καπνό. Κανόνιζε τα
πάντα. Φρόντιζε να είμαι πίσω στις 5 το απόγευμα, ώστε να τρώω με τη μητέρα
μου».
Στη διάρκεια της ημέρας, ο Μάνου την πήγαινε σε σπίτια και διαμερίσματα όπου
κοιμόταν με άνδρες, συχνά δύο και τρεις μαζί. Δεν έλειπαν οι βιασμοί και το
ξύλο. Ηταν αναγκασμένη να υποδεικνύει και άλλα κορίτσια γι’αυτή τη δουλειά,
καθώς και να μεταφέρει στην τσάντα της ναρκωτικά και όπλα. Η αστυνομία δεν
υποπτευόταν ποτέ αυτό το «γλυκό κορίτσι».
Υστερα από τέσσερα χρόνια συχνών απουσιών, ένας δάσκαλος δέησε τελικά να τη
ρωτήσει αν συνέβαινε κάτι. Του είπε ένα μέρος της αλήθειας. «Τότε δεν
κατάλαβα γιατί πρώτα ο δάσκαλος, και στη συνέχεια η μητέρα μου, έκαναν τόση
φασαρία», λέει. «Ηταν όλα τόσο φυσιολογικά για μένα».
Τρεις άνδρες έχουν καταδικαστεί σε μικρές ποινές για ομαδικό βιασμό. Αλλά η
Μαρία δεν στράφηκε ποτέ δικαστικά εναντίον του Μάνου. Όταν τη ρωτούν αν της
έδωσε ποτέ ηρωίνη, απαντά: «Δεν χρειαζόταν να με εθίσει στα ναρκωτικά, αφού
ήμουν εθισμένη σ’αυτόν».
(Πηγή: The Guardian)
adiakritos.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου