Αζινκούρ

TA NEA

Τoυ Παύλου Τσίμα

Την παραμονή της μάχης στο Αζινκούρ, ο Ερρίκος Ε΄ κυκλοφορούσε μεταμφιεσμένος ανάμεσα στους στρατιώτες που επρόκειτο να οδηγήσει εναντίον υπέρτερων εχθρικών δυνάμεων σε έναν άνισο αγώνα που φάνταζε χαμένος, για να διασκεδάσει τους φόβους τους και να τους εμψυχώσει.
Ο Καραμανλής Β΄, αντίθετα, παραμονές της θρυλούμε- νης εκλογικής του απόφα- σης αφήνει μόνους τους στρατιώτες και τους αξιωματικούς του να συζητούν πανικόβλητοι γύρω από τις φωτιές του στρατοπέδου και να περιφέρουν τους φόβους τους στα μίντια: «Γιατί να δώσουμε τώρα αυτήν την άνιση μάχη; Θα είναι αυτοκτονία. Θα χάσουν οι υπουργοί τα υπουργεία τους, οι μισοί βουλευτές τις έδρες τους, οι κουμπάροι τους διορισμούς τους- κι όλα αυτά, γιατί; Πείτε μας έναν λόγο!» Περιμένω κι εγώ να ακούσω τι λόγο θα βρει να τους δώσει ο αρχηγός τους. Αποκλείεται πάντως να τους πει, όπως ο Ερρίκος στους δικούς του, πως όποιος μαζί του χύσει σήμερα το αίμα του, αδελφός του θα είναι για πάντα ή πως οι λίγοι, οι ευτυχισμένοι λίγοι, που από τη μάχη αυτή θα γυρίσουν ζωντανοί θα δείχνουν για πάντα περήφανοι τις πληγές που απέκτησαν την ημέρα του Αγίου Κρίσπιν.
Από όλους τους σαιξπηρικούς ήρωες, ο Ερρίκος Ε΄ είναι εκείνος που λιγότερο θυμίζει Καραμανλή. Οι εκλογές στις οποίες θα οδηγήσει το καταπτοημένο του στράτευμα δεν προβλέπεται να θυμίζουν κάτι από το επικό Αζινκούρ. Και όλοι, στρατιώτες και αξιωματικοί, ξέρουν πως αν, τελικά, τους καλέσει τώρα στη μάχη, δεν θα είναι από ηρωική αυτοπεποίθηση μα από απλό φόβο πως αν η μάχη δοθεί αργότερα, η ήττα μπορεί να αποβεί ατιμωτική και το στίγμα της να μείνει ανεξίτηλο.




ευχαριστούμε για την επίσκεψη