1808: Ο Γκόγια ζωγραφίζει τον περίφημο πίνακά του «Οι Εκτελέσεις της 3ης Μαΐου».
1810: Ο λόρδος Βύρων διαπλέει τον Ελλήσποντο σε 1 ώρα και 10 λεπτά.
1837: Ιδρύεται το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι η πρώτη ανώτατη σχολή σ' όλη την ανατολική Μεσόγειο.
1932: Ο διαβόητος γκάνγκστερ Αλ Καπόνε, η έφεση του οποίου στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απορρίφθηκε, οδηγείται στις φυλακές της Ατλάντας.
1933: Αποφασίζεται η συγκέντρωση όλων των κομουνιστών στις φυλακές της Ακροναυπλίας.
1967: Το μη επανδρωμένο αμερικανικό διαστημόπλοιο Σερβέιορ προσεδαφίζεται στη Σελήνη και συλλέγει δείγματα του σεληνιακού εδάφους.
1968: Εκτεταμένες συμπλοκές φοιτητών και αστυνομίας ξεσπούν μέσα στο κτιριακό συγκρότημα του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, στο Παρίσι. Πρόκειται για την πρώτη εκδήλωση της εξέγερσης, που θα μείνει στην ιστορία ως "Γαλλικός Μάης".
1977: Η νεοεμφανιζόμενη οργάνωση "Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας" αναλαμβάνει την ευθύνη για δύο επιθέσεις με δυναμίτη εναντίον κτιρίων των ομίλων Σκαλιστήρη και Μποδοσάκη στην Αθήνα.
1984: Ο Έλληνας συνθέτης Ιάννης Ξενάκης γίνεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών στην έδρα της σύνθεσης.
Γεννήσεις...
1469: Νικολό Μακιαβέλι, πολιτικός στοχαστής από τη Φλωρεντία, που δίδαξε την άσκηση της πολιτικής εξουσίας χωρίς ηθικούς φραγμούς. [θαν. 21/6/1527]
1887: Μαρίκα Κοτοπούλη, ελληνίδα ηθοποιός. [θαν. 3/9/1954]
1934: Ζορζ Μουστακί, ελληνογάλλος τραγουδοποιός.
Θάνατοι...
1481: Μωάμεθ Β', Οθωμανός σουλτάνος, ο Πορθητής της Κωνσταντινούπολης το 1453. [γεν. 30/3/1432]
1982: Ευάγγελος Παπανούτσος, μεγάλος διανοητής, φιλόσοφος και μεταρρυθμιστής της ελληνικής εκπαίδευσης. [γεν. 27/7/1900]
1997: Ναρθίζο Γιέπες, ισπανός βιρτουόζος της κιθάρας. [γεν. 14/11/1927]
Μαρίκα Κοτοπούλη: Η Μαρίκα Κοτοπούλη ήταν μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός και υπήρξε αναμφισβήτητα ένα μνημείο υψηλό για όλους όσοι βρέθηκαν δίπλα της και σημαδεύτηκαν από την εκρηκτική προσωπικότητα και την ανυπέρβλητη τέχνη της. Γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1887 στην Αθήνα. Ήταν κόρη της ηθοποιού Ελένης και του Δημήτρη Κοτοπούλη. Εμφανίστηκε στη σκηνή βρέφος σε περιοδεία των γονέων της στο έργο "Ο αμαξάς των Άλπεων". Διακρίθηκε περισσότερο ως τραγωδός στα έργα ξένων κι Ελλήνων κλασικών συγγραφέων. Επίσης η ερμηνεία από την Κοτοπούλη των σύγχρονων συγγραφέων θεωρείται ανεπανάληπτη. Λέγεται πως η Μαρίκα Κοτοπούλη δε διακρινόταν για την εξωτερική της εμφάνιση, ωστόσο πάνω στη σκηνή ήταν τόσο δυνατή η ταύτισή της με τους ρόλους της, που την μετέβαλλαν σε καλλονή και γοήτευε και τους πιο δύσκολους θεατές της. Η προσφορά της στη σκηνική κληρονομιά είναι τεράστια και για πολύ θα αποτελεί παράδειγμα μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Εκτός από το θέατρο, η Κοτοπούλη έπαιξε και στον κινηματογράφο, στην ελληνοτουρκική παραγωγή "Κακός δρόμος" (1933), βασισμένη σε μυθιστόρημα του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Τρία χρόνια έπαιξε και την Εκάβη στο Στάδιο, πάλι σε σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη. Στις 31 Μαρτίου 1929 η Μαρίκα και ο Σπύρος Μελάς ανακοίνωσαν στις εφημερίδες την ίδρυση της «Ελευθέρας Σκηνής». Ο νέος βωμός της Τέχνης, δημιούργημα σημαντικότατων καλλιτεχνών της εποχής, στόχο είχε να ανανεώσει τις θεατρικές δομές της εποχής, αλλά και να δημιουργήσει έναν αντίποδα στο Εθνικό Θέατρο που επρόκειτο να δημιουργηθεί (ιδρύθηκε το 1930 αλλά λειτούργησε το 1932). Ακολούθησε μια περιοδεία της Μαρίκας στην Αμερική και το 1932 η περιβόητη συνεργασία της με το αντίπαλον δέος, την Κυβέλη. Η συνεργασία αυτή, με την οποία τερματίστηκε ο «πόλεμος» ανάμεσα στις δύο ηθοποιούς, αποτέλεσε το σημαντικότερο θεατρικό γεγονός της εποχής. Οι δυο θεατρίνες παρουσίασαν αρχικά τη «Μαρία Στιούαρτ» του Σίλερ – η Μαρίκα ερμήνευσε την Ελισάβετ και η Κυβέλη την Μαρία Στιούαρτ – σε σκηνοθεσία του Σπύρου Μελά, και στη συνέχεια «Το επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν» του Μπέρναρ Σω, την «Ιερή φλόγα» του Σώμερσετ Μωμ και το πρώτο μέρος της τριλογίας «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» του Ευγένιου Ο’Νηλ.
Την περίοδο αυτή η Μαρίκα Κοτοπούλη καθιέρωσε ως απαραίτητους συντελεστές της παράστασης το σκηνοθέτη, τον σκηνογράφο και τον ενδυματολόγο, συγκεντρώνοντας δίπλα της μερικούς από τους πιο σημαντικούς και εμπνευσμένους καλλιτέχνες της εποχής (Γιώργο Ανεμογιάννη, Αντώνη Φωκά, Δημήτρη Πικιώνη, Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, Γιάννη Τσαρούχη, Νίκο Εγγονόπουλο, Κάρολο Κουν, κ.ά). Ακολούθησε το 1941 η ίδρυση της Δραματικής Σχολής της Μαρίκας η οποία αν και λειτούργησε μόνο για ένα χρόνο, πρόσφερε στο θέατρο σημαντικούς ηθοποιούς όπως η Έλλη Λαμπέτη και ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Από τη Δραματική Σχολή της Κοτοπούλη πέρασε και ο κατοπινός σκηνοθέτης Μίνως Βολανάκης. Η Μαρίκα Κοτοπούλη συνέχισε και την επόμενη δεκαετία να ανεβάζει παραστάσεις σημαντικών αλλά και λιγότερο σημαντικών θεατρικών έργων και να εμφανίζεται στη σκηνή του θεάτρου της. Το Φθινόπωρο του 1949 εμφανίστηκε ως επίτιμη πρωταγωνίστρια στην παράσταση της «Ορέστειας» που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο στο Ηρώδειο. Μετά την πρεμιέρα, οι ηθοποιοί του Εθνικού της έδωσαν ένα χρυσό μετάλλιο για την προσφορά της στο Ελληνικό Θέατρο. Η Μαρίκα προτίμησε να μην το κρατήσει για τον εαυτό της και ζήτησε να θεωρηθεί «επαμειβόμενο έπαθλο» και να δίνεται στην καλύτερη ηθοποιό. Έτσι θεσμοθετήθηκε το «Έπαθλο Κοτοπούλη» το οποίο απένειμε η ίδια, για πρώτη φορά, το 1951 στην Έλλη Λαμπέτη. Καθ’όλη τη διάρκεια της καριέρας της η Μαρίκα Κοτοπούλη αναζητούσε εναγωνίως τη διάδοχό της. Και κάθε φορά που την έβρισκε, όπως στην περίπτωση της Έλλης Λαμπέτη, ή νόμιζε πως την έβρισκε, όπως έγινε με άλλες ηθοποιούς, τα έδινε όλα απλόχερα. Όπως απλόχερα πρόσφερε στο κοινό της τη μοναδική μαγεία της. Η δημιουργική της σταδιοδρομία θα τελειώσει σε περιοδεία όπως άρχισε, στις 24 Μαρτίου 1953, στη Σύρο. Η Μαρίκα Κοτοπούλη πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου 1954. Άλλες πηγές αναφέρουν ως ημερομηνία θανάτου την 11 Σεπτεμβρίου 1954. Έκτοτε αναζητείται ακόμη η «νέα Κοτοπούλη».
Στην Αθήνα υπάρχει και το "Μουσείο Μαρίκας Κοτοπούλη" το οποίο βρίσκεται στην οδό Αλέξανδρου Παναγούλη στο Δήμο Ζωγράφου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου