Ενα από τα οράματα της Κοινωνίας της Πληροφορίας ήταν η απελευθέρωση των εργαζομένων από τον χώρο. Με την τηλε-εργασία, έγραψαν πολλοί, κάθε «αναλυτής συμβόλων» (σ.σ.: όρος που δημιούργησε ο καθηγητής και πρώην υπουργός εργασίας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Ράιχ, και περιλαμβάνει όλους τους μη χειρωνακτικά εργαζόμενους) θα μπορεί να έχει τον φορητό του υπολογιστή, θα μπαίνει σε κάποιο ασύρματο δίκτυο και θα δουλεύει στο εικονικό του γραφείο από οποιαδήποτε γωνιά της γης κι αν βρίσκεται. Αυτό θα σημάνει ελευθερία κινήσεων για τους εργαζόμενους, λιγότερο χρόνο σε
μετακινήσεις προς και από το γραφείο και μείωση κόστους για τις επιχειρήσεις: λιγότερα γραφεία και λιγότερα λειτουργικά έξοδα.
Η τηλε-εργασία στο εξωτερικό είναι εδώ και χρόνια πραγματικότητα. Στις ΗΠΑ, όπου έχει διαδοθεί περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού, υπολογίζεται ότι οι επιχειρήσεις εξοικονόμησαν πέρυσι 650 δισεκατομμύρια δολάρια, μείωσαν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα όσο θα τις μείωνε η αφαίρεση 9 εκατομμυρίων αυτοκινήτων από τους δρόμους, και γλίτωσαν 280 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου. Κι όλα αυτά μόνο πέρυσι, το 2009.
Στην Ελλάδα, η τηλε-εργασία είναι όνειρο μακρινό. Ούτε οι επιχειρήσεις την προωθούν ούτε οι εργαζόμενοι τη θέλουν. Κυριαρχεί ένας συναινετικός συντηρητισμός στις εργασιακές σχέσεις ένθεν κακείθεν που κρατάει τα πράγματα στάσιμα. Η τηλε-εργασία δεν είναι χωρίς προβλήματα. Αλλάζει τις εργασιακές σχέσεις, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα ανασφάλειας και η συνεννόηση σε ένα νέο και ίσως πιο ψυχρό πλαίσιο είναι πιο δύσκολη. Τουλάχιστον στην αρχή...
Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς να ξεκολλήσουν τα πράγματα με κρατική βοήθεια. Η «Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε.» είναι ένα ευέλικτο κρατικό σχήμα που, αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να δίνει το καλό παράδειγμα μετάβασης στην νέα εποχή. Φεύ! Η «ΚτΠ» Α.Ε. έκανε ακριβώς το αντίθετο. Οπως διαβάζουμε σε σχετικό ρεπορτάζ, η εταιρεία (τι έκπληξη!) είναι χρεοκοπημένη, αλλά επίσης: «Μία από τις σημαντικότερες αποφάσεις που έλαβε η διοίκηση της εταιρείας ήταν η μεταστέγασή της σε νέο, μεγαλύτερο και πολυτελέστερο κτίριο. Η μεταστέγαση αυτή που έγινε το 2006 (στο παλιό κτίριο των Τεχνικών Εκδόσεων στην Ηλιούπολη) κόστισε περίπου 600.000 ευρώ μόνον για τη διαμόρφωση των γραφείων, ενώ παράλληλα αύξησε το μηνιαίο μίσθωμα της εταιρείας από 12.000 ευρώ που ήταν πριν, στις 54.000 ευρώ. Με τις αναπροσαρμογές του μισθώματος, η «ΚτΠ» Α.Ε. σήμερα καταβάλλει στην ιδιοκτήτρια του κτιρίου «Εργοσάρ Κατασκευαστική Κτηματική» Α.Ε. περί τα 64.000 ευρώ μηνιαίως προκειμένου να στεγάσει 80 εργαζόμενους» (Καθημερινή 9.6.2010).
Με άλλα λόγια: ο οργανισμός που σκέφτεται, προωθεί και χρηματοδοτεί τις λύσεις μείωσης κόστους με τη χρήση της πληροφορικής τεχνολογίας ξόδευε οκτακόσια ευρώ μηνιαίως ανά θέση εργασίας. Μόνο για ενοίκιο και ουχί για τα λοιπά λειτουργικά έξοδα: καθαρισμός γραφείων, φως, τηλέφωνα κ.λπ. Θα μπορούσε με τα ίδια λεφτά να προσλάβει άλλα ογδόντα νέα παιδιά που να τρέξουν τηλε-εργαζόμενα διάφορα project, ένα από τα οποία θα μπορούσε να ήταν η... ελληνική εμπειρία της τηλεργασίας. Αντ’ αυτών η «Κοινωνία της Πληροφορίας» Α.Ε. απλώς επιβεβαίωσε τον Λόρδο Σάμιουελ, ο οποίος θα έλεγε «δημόσιος οργανισμός είναι εκείνος που έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση».. .
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου