Τα μηνύματα του Βαγγέλη Μαρινάκη διαδέχονται το ένα μετά το άλλο και όλα συγκλίνουν σε ένα γεγονός ότι, επιθυμεί ανεξάρτητα από οποιοδήποτε κόστος οικονομικό αλλά και αυτό της ατομικής αντοχής σαν πλοηγός να οδηγήσει το καράβι που λέγεται ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, παρά το τρικυμιώδη πέλαγος που το βρήκε όταν το ανέλαβε, πρώτο στα Ελληνικά λιμάνια, (διάβαζε: πρωτάθλημα κύπελλο) αλλά και στα Ευρωπαϊκά (διάβαζε Champions League).
Στην αρχή ήταν το ποσό της εξαγοράς, ακολούθησε η εξαγορά των παικτών (που συνεχίζεται ακόμη …) και τέλος η «εξόχως δαπανηρή» αντικατάσταση προπονητή, με την επαναπόκτηση του Βαλβέρδε κατόπιν ιδιαίτερης αυτοπρόσωπης παρέμβασης του, ικανοποιώντας με τον τρόπο αυτό το «κοινό αίσθημα» που ήθελε τον Βαλβέρδε στο Λιμάνι.
Σαν να μην έφτανε ο πολυσυζητημένος ερχομός χθες στην παρουσίασή του, ο Μαρινάκης τον έχρησε απόλυτο άρχοντα των αποδυτηρίων και γενικά στο Ρέντη. Πρόκειται για μια πανέξυπνη κίνηση της νέας Διοίκησης, που εφόσον καταδειχτεί και στην πράξη, θα επιφέρει εισαγωγή «κοινών δαιμόνιων» στον προπονητικό τομέα των ομάδων, όπου ο «επενδυτής» συνήθως Πρόεδρος γινόταν και προπονητής, γινόταν εκλέκτωρ του ρόστερ και πάει λέγοντας.
Είναι γενικά μια καλή αρχή που ίσως δεν έχρησε τον Βαλβέρδε Βέγγερ του Ρέντη, αλλά πρέπει να προσέξει και ο ίδιος, μην αποπειραθεί να μοιάσει στον Φέργκιουσον, γιατί στην Ελλάδα ο «φατριασμός» ευδοκιμεί… Και μια που ήρθε ο λόγος, για τον Βαλβέρδε, θεωρώ σκόπιμο να γραφτούν μερικές αλήθειες που πιθανόν να οδηγήσουν στην ερμηνεία του «φαινομένου», διότι περί αυτού πρόκειται. Η πρώτη περίοδος του στον Ολυμπιακό (2008-2009) περιλάμβανε όλα εκείνα τα οπτικά στοιχεία, τα οποία δεν προδίκαζαν την ευτυχή κατάληξη που θα είχε στο τέλος, με τα «κασκόλ» και τις ιαχές «Ερνέστο Βαλβέρδε» προκειμένου να «πικάρει» και την Διοίκηση, λόγω της αμφιλεγόμενης πρακτικής της στο θέμα της ανανέωσης του Συμβολαίου του. Στην πρώτη αυτή φάση μόνο το ύψος των αποδοχών του, σε έκαναν να νοιώσεις κάτι το δυνατό που άρχισε να κορυφώνεται από τα αποτελέσματα της ομάδας.
Οι οπαδοί χορτασμένοι από τίτλους πρωταθλήματος, διψούσαν πια για την υπέρβαση που ήταν οι όμιλοι του Champions League και αφού η πόρτα είχε κλείσει, ισορροπούσαν την επιθυμία τους με ένα ακόμη πρωτάθλημα που θα άνοιγε την πόρτα για την Ευρώπη. Όλο αυτό το διάστημα ο Βαλβέρδε έδειχνε απόμακρος από τον κόσμο, η επιτυχία όμως κάθε προπονητή κρίνεται εκ του αποτελέσματος, και η επιτυχία είχε έρθει τότε με το ΝΤΑΜΠΛ. Για να θυμηθούμε λίγο από το παρελθόν, πρέπει να μην ξεχάσουμε τις ισοπαλίες με τον Παναθηναϊκό, το 13-12 της διαλυμένης τότε ΑΕΚ στο κύπελλο και το «κερασάκι στην τούρτα», που ήταν ο αποκλεισμός από την Ανόρθωση του «Κετσπάγγια». Επιπλέον κάτι που δεν μπορεί να λησμονηθεί, ήταν ακόμη και ο ανταγωνισμός του με τους παίκτες.!!!
Είχε καταφέρει παίκτες πρώτης επιλογής για τα Ελληνικά δεδομένα (Ραούλ Μπράβο, Λέτο) να τους περιθωριοποιήσει, σε αντίθεση με την συνοχή που έπρεπε να επιτύχει, ώστε να εξασφαλίσει και να διατηρήσει την συνολική αγωνιστικότητα του Ρόστερ, που εν πολλοίς του είχε εμπιστευτεί ο Κόκκαλης όταν τον έφερε από την πατρίδα του. Παρόλα αυτά κάτι που οφείλομε να αναγνωρίσουμε στον Ερνέστο είναι η εργατικότητα. «Μυρμήγκι» είναι το προσωνύμιο του στην πατρίδα του γι αυτήν και την επιμονή του, στην επίτευξη των στόχων που ορίζει. Σίγουρα το σημερινό έργο του Ερνέστο Βαλβέρδε είναι ασύγκριτα δυσχερέστερο από αυτό το προ διετίας, καθόσο σχεδόν όλα τα δεδομένα έχουν αλλάξει.
Παραλαμβάνει μια ομάδα που ζει μήνες τώρα μια πτωτική πορεία, που την κατέταξε ΠΕΜΠΤΗ στο πρωτάθλημα και την εξωπέταξε μια Μακάμπι από το EUROPA. Μέσα από αυτήν την μεταπτωτική θέση της ομάδας, είναι υποχρεωμένος ο προπονητής να αποδείξει ότι οι ευθύνες που του ανατέθηκαν βρήκαν δικαίωση, καθώς θα επέφερε το ποθητό αποτέλεσμα που έχει κύριο γνώρισμα την σύνθεση: Σταμάτημα της εκθεμελίωσης που έχει υποστεί ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ σε όλα του τα επίπεδα, αγωνιστικά, διοικητικά κλπ. και η αντικατάσταση αυτής από τη ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΟΜΑΔΑΣ ικανής να ανακαταλάβει το χαμένο έδαφος που η ίδια παραχώρησε αμαχητί στους αιώνιους αντιπάλους της, ΠΑΟ-ΠΑΟΚ-ΑΕΚ.
Ερνέστο Βαλβέρδε καλή επιτυχία στο έργο σου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου