Του Γιώργου Βότση
Για τι, ακριβώς, ψήφισαν χθες οι πολίτες -όσοι, βεβαίως, προσήλθαν στις κάλπες; Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι εύκολη, όσο φαίνεται.Για τι, ακριβώς, ψήφισαν χθες οι πολίτες -όσοι, βεβαίως, προσήλθαν στις κάλπες; Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι εύκολη, όσο φαίνεται. Αντίθετα, δεν επιδέχεται αμφισβήτηση η ερμηνεία της συνειδητής αποχής: αρνήθηκαν να ψηφίσουν εκείνοι......................... από τους πολίτες που αποδοκιμάζουν συλλήβδην τον πολιτικό κόσμο και την προσπάθεια των πολιτικών κομμάτων να δικαιώσουν την ύπαρξή τους με το να λειτουργούν, κυρίως, ως πολυδάπανοι εκλογικοί μηχανισμοί.Συνειδητά δεν ψήφισαν ακόμη όσοι πολίτες δεν στέργουν πια να μετέχουν σε ένα εκλογικό σώμα που χρησιμοποιείται σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ από ένα εξαχρειωμένο πολιτικό σύστημα, πιο χρεοκοπημένο και από την οικονομία της χώρας. Δεν ψήφισαν οι πολίτες που κάθε βράδυ, μπροστά στις μικρές οθόνες, σιχτιρίζουν τις γελοίες κοκορομαχίες των κατ' εξοχήν υπευθύνων για το σημερινό μας χάλι, που διαγκωνίζονται πάλι, απτόητοι, αμετανόητοι και θρασείς, ποιος θα μας πρωτοσώσει. Δεν πήγαν στις κάλπες, κοντολογίς, όσοι δεν αντέχουν άλλο δούλεμα. Και ήταν πολλοί...Δεν ευτύχησε, έτσι, στην πρεμιέρα του ο «Καλλικράτης»: μια βεβιασμένη διοικητική μεταρρύθμιση, με λειψό ακόμη το νομοθετικό της πλαίσιο και χωρίς στοιχειώδη απολογισμό για την προηγούμενη του «Καποδίστρια». Ενα νέο αυτοδιοικητικό σύστημα που καταφανώς φαλκιδεύει, όπως σωστά επισημαίνει ο Μαν. Γλέζος, κάθε έννοια τοπικής αυτοδιοίκησης, αφού αποξενώνει ακόμη περισσότερο τους πολίτες από τη διαχείριση και τον έλεγχο της τοπικής εξουσίας. Με κακόγουστο χιούμορ, μάλιστα, οι εμπνευστές του χρησιμοποίησαν, για να βαφτίσουν το νέο σύστημα με τις 13 περιφέρειες και τους 325 όλους κι όλους δήμους, ένα από τα λαμπρότερα ονόματα δημιουργών που ανέδειξε η Αθηναϊκή Δημοκρατία -το λίκνο και παγκόσμιο πρότυπο, έκτοτε, της άμεσης, ήτοι της αυθεντικής δημοκρατίας.Αυτοδιοικητικές, υποτίθεται, οι χθεσινές εκλογές, με έντονο πολιτικό χρώμα αναπότρεπτα, εξελίχθηκαν σε σφοδρή κομματική αναμέτρηση -εις βάρος, βεβαίως, του νέου θεσμού. Μπροστά στα μικρόφωνα βράχνιασαν οι πολιτικοί αρχηγοί περισσότερο από τους υποψήφιους περιφερειάρχες και δημάρχους. Ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες εβδομάδες και με αφετηρία την απαράδεκτη διακαναλική πρωθυπουργική παρέμβαση με τα εκβιαστικά διλήμματα στους ψηφοφόρους, η αδιάφορη στα μεγάλα πλήθη εκλογική καμπάνια προσέλαβε τη μορφή ιδιότυπης μονομαχίας Γ. Παπανδρέου και Αν. Σαμαρά. Ιδιότυπης, καθ' ότι γινόταν φανερά με άσφαιρα πυρά: φραστική μόνον η επιθετικότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού ήταν σαφές ότι το τελευταίο που θα ήθελε να προκύψει από τις πρώτες κάλπες της αρχηγικής θητείας του είναι να ανοίξει τώρα ο δρόμος για να βρεθεί στη θέση του πρωθυπουργού -για να βγάλει αυτός το φίδι από την τρύπα...Και δεν ήταν το μόνο περίεργο σ' αυτές τις κάλπες: όσο κι αν επιδιώχθηκε, από την Αριστερά πρωτίστως με σχεδόν όλα τα εκλογικά της σχήματα, η αναμέτρηση δεν μετατράπηκε σε δημοψήφισμα κατά του Μνημονίου. Ούτε και ήταν δυνατόν. Μόνο για τους εγκεφάλους του υπουργείου Εσωτερικών ήταν εκπληκτικά εύκολο να στολίσουν με πράσινες και μπλε κομματικές ταυτότητες τους υποψηφίους (σε αυτοδιοικητικές εκλογές!) στα διαγράμματα κατά την ολονύκτια τηλεοπτική μετάδοση των αποτελεσμάτων. Οι αναλυτές και τα επιτελεία των κομμάτων πονοκεφαλιάζουν ήδη για να αποτιμήσουν επακριβώς τι, τελικά, βγήκε από τις κάλπες. Γιατί, τάχα, είναι φιλοκυβερνητικοί, άρα και ανεκτικοί για το Μνημόνιο, όσοι ψήφισαν χθες Γ. Καμίνη στην Αθήνα, Γ. Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, Φ. Φίλιο στα Γιάννενα ή και Π. Τατούλη στην Πελοπόννησο; Και από πού ώς πού συγκαταλέγονται στους «αντιμνημονιακούς» οι ψηφοφόροι τού (αδιαμφισβήτητου «μακεδονάρχη», φευ) Π. Ψωμιάδη;Αυτός που δεν περιμένει κανένα «μήνυμα της κάλπης» για να αποφασίσει τα επόμενα βήματά του είναι ο Γ. Παπανδρέου. Καταπώς συνηθίζει, όταν διεκήρυσσε προεκλογικά ότι «δεν υπάρχουν ειλημμένες αποφάσεις» εννοούσε το ακριβώς αντίθετο. Τα εκβιαστικά διλήμματα στους ψηφοφόρους δεν ήταν για να αποτραπεί η προσφυγή σε εθνικές εκλογές, αλλά για να περιοριστεί κατά το δυνατόν η αμείλικτη, λαϊκή καταδίκη (στις χθεσινές κάλπες) της πιο αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής που έζησε ποτέ ο τόπος.Με τελευταίο του βίτσιο, να μας δίνει κάθε τόσο μαθήματα πατριωτισμού (με ποιες περγαμηνές, διάβολε;) και χωρίς καν να ερωτήσει το κόμμα του, τους βουλευτές και τους υπουργούς του, ως ηγεμών, προγραμμάτισε αφρόνως προσφυγή σε εθνικές εκλογές -το τελευταίο δηλαδή που θα χρειαζόταν τώρα η αγρίως χειμαζόμενη χώρα.Κάλπες πάλι θέλει, σίγουρος ότι δεν απειλείται ακόμη από τη Ν.Δ. Χωρίς την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να αναβαπτιστεί στη λαϊκή νομιμοποίηση και να πάρει «λευκή επιταγή» για να συνεχίσει απτόητος την ίδια πολιτική. Επειδή σε τίποτα δεν του βγαίνει πια η πασιέντζα και πάμε από το κακό στο χειρότερο, για σωσίβιο ψάχνει. Σε μια πιθανή αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και μια νέα Βουλή, που ενδεχομένως θα προσφέρεται για συμμαχικά κυβερνητικά σχήματα. Για συνενόχους ψάχνει στο νέο τσουνάμι που μας έρχεται...
Για τι, ακριβώς, ψήφισαν χθες οι πολίτες -όσοι, βεβαίως, προσήλθαν στις κάλπες; Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι εύκολη, όσο φαίνεται.Για τι, ακριβώς, ψήφισαν χθες οι πολίτες -όσοι, βεβαίως, προσήλθαν στις κάλπες; Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι εύκολη, όσο φαίνεται. Αντίθετα, δεν επιδέχεται αμφισβήτηση η ερμηνεία της συνειδητής αποχής: αρνήθηκαν να ψηφίσουν εκείνοι......................... από τους πολίτες που αποδοκιμάζουν συλλήβδην τον πολιτικό κόσμο και την προσπάθεια των πολιτικών κομμάτων να δικαιώσουν την ύπαρξή τους με το να λειτουργούν, κυρίως, ως πολυδάπανοι εκλογικοί μηχανισμοί.Συνειδητά δεν ψήφισαν ακόμη όσοι πολίτες δεν στέργουν πια να μετέχουν σε ένα εκλογικό σώμα που χρησιμοποιείται σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ από ένα εξαχρειωμένο πολιτικό σύστημα, πιο χρεοκοπημένο και από την οικονομία της χώρας. Δεν ψήφισαν οι πολίτες που κάθε βράδυ, μπροστά στις μικρές οθόνες, σιχτιρίζουν τις γελοίες κοκορομαχίες των κατ' εξοχήν υπευθύνων για το σημερινό μας χάλι, που διαγκωνίζονται πάλι, απτόητοι, αμετανόητοι και θρασείς, ποιος θα μας πρωτοσώσει. Δεν πήγαν στις κάλπες, κοντολογίς, όσοι δεν αντέχουν άλλο δούλεμα. Και ήταν πολλοί...Δεν ευτύχησε, έτσι, στην πρεμιέρα του ο «Καλλικράτης»: μια βεβιασμένη διοικητική μεταρρύθμιση, με λειψό ακόμη το νομοθετικό της πλαίσιο και χωρίς στοιχειώδη απολογισμό για την προηγούμενη του «Καποδίστρια». Ενα νέο αυτοδιοικητικό σύστημα που καταφανώς φαλκιδεύει, όπως σωστά επισημαίνει ο Μαν. Γλέζος, κάθε έννοια τοπικής αυτοδιοίκησης, αφού αποξενώνει ακόμη περισσότερο τους πολίτες από τη διαχείριση και τον έλεγχο της τοπικής εξουσίας. Με κακόγουστο χιούμορ, μάλιστα, οι εμπνευστές του χρησιμοποίησαν, για να βαφτίσουν το νέο σύστημα με τις 13 περιφέρειες και τους 325 όλους κι όλους δήμους, ένα από τα λαμπρότερα ονόματα δημιουργών που ανέδειξε η Αθηναϊκή Δημοκρατία -το λίκνο και παγκόσμιο πρότυπο, έκτοτε, της άμεσης, ήτοι της αυθεντικής δημοκρατίας.Αυτοδιοικητικές, υποτίθεται, οι χθεσινές εκλογές, με έντονο πολιτικό χρώμα αναπότρεπτα, εξελίχθηκαν σε σφοδρή κομματική αναμέτρηση -εις βάρος, βεβαίως, του νέου θεσμού. Μπροστά στα μικρόφωνα βράχνιασαν οι πολιτικοί αρχηγοί περισσότερο από τους υποψήφιους περιφερειάρχες και δημάρχους. Ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες εβδομάδες και με αφετηρία την απαράδεκτη διακαναλική πρωθυπουργική παρέμβαση με τα εκβιαστικά διλήμματα στους ψηφοφόρους, η αδιάφορη στα μεγάλα πλήθη εκλογική καμπάνια προσέλαβε τη μορφή ιδιότυπης μονομαχίας Γ. Παπανδρέου και Αν. Σαμαρά. Ιδιότυπης, καθ' ότι γινόταν φανερά με άσφαιρα πυρά: φραστική μόνον η επιθετικότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού ήταν σαφές ότι το τελευταίο που θα ήθελε να προκύψει από τις πρώτες κάλπες της αρχηγικής θητείας του είναι να ανοίξει τώρα ο δρόμος για να βρεθεί στη θέση του πρωθυπουργού -για να βγάλει αυτός το φίδι από την τρύπα...Και δεν ήταν το μόνο περίεργο σ' αυτές τις κάλπες: όσο κι αν επιδιώχθηκε, από την Αριστερά πρωτίστως με σχεδόν όλα τα εκλογικά της σχήματα, η αναμέτρηση δεν μετατράπηκε σε δημοψήφισμα κατά του Μνημονίου. Ούτε και ήταν δυνατόν. Μόνο για τους εγκεφάλους του υπουργείου Εσωτερικών ήταν εκπληκτικά εύκολο να στολίσουν με πράσινες και μπλε κομματικές ταυτότητες τους υποψηφίους (σε αυτοδιοικητικές εκλογές!) στα διαγράμματα κατά την ολονύκτια τηλεοπτική μετάδοση των αποτελεσμάτων. Οι αναλυτές και τα επιτελεία των κομμάτων πονοκεφαλιάζουν ήδη για να αποτιμήσουν επακριβώς τι, τελικά, βγήκε από τις κάλπες. Γιατί, τάχα, είναι φιλοκυβερνητικοί, άρα και ανεκτικοί για το Μνημόνιο, όσοι ψήφισαν χθες Γ. Καμίνη στην Αθήνα, Γ. Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, Φ. Φίλιο στα Γιάννενα ή και Π. Τατούλη στην Πελοπόννησο; Και από πού ώς πού συγκαταλέγονται στους «αντιμνημονιακούς» οι ψηφοφόροι τού (αδιαμφισβήτητου «μακεδονάρχη», φευ) Π. Ψωμιάδη;Αυτός που δεν περιμένει κανένα «μήνυμα της κάλπης» για να αποφασίσει τα επόμενα βήματά του είναι ο Γ. Παπανδρέου. Καταπώς συνηθίζει, όταν διεκήρυσσε προεκλογικά ότι «δεν υπάρχουν ειλημμένες αποφάσεις» εννοούσε το ακριβώς αντίθετο. Τα εκβιαστικά διλήμματα στους ψηφοφόρους δεν ήταν για να αποτραπεί η προσφυγή σε εθνικές εκλογές, αλλά για να περιοριστεί κατά το δυνατόν η αμείλικτη, λαϊκή καταδίκη (στις χθεσινές κάλπες) της πιο αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής που έζησε ποτέ ο τόπος.Με τελευταίο του βίτσιο, να μας δίνει κάθε τόσο μαθήματα πατριωτισμού (με ποιες περγαμηνές, διάβολε;) και χωρίς καν να ερωτήσει το κόμμα του, τους βουλευτές και τους υπουργούς του, ως ηγεμών, προγραμμάτισε αφρόνως προσφυγή σε εθνικές εκλογές -το τελευταίο δηλαδή που θα χρειαζόταν τώρα η αγρίως χειμαζόμενη χώρα.Κάλπες πάλι θέλει, σίγουρος ότι δεν απειλείται ακόμη από τη Ν.Δ. Χωρίς την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να αναβαπτιστεί στη λαϊκή νομιμοποίηση και να πάρει «λευκή επιταγή» για να συνεχίσει απτόητος την ίδια πολιτική. Επειδή σε τίποτα δεν του βγαίνει πια η πασιέντζα και πάμε από το κακό στο χειρότερο, για σωσίβιο ψάχνει. Σε μια πιθανή αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και μια νέα Βουλή, που ενδεχομένως θα προσφέρεται για συμμαχικά κυβερνητικά σχήματα. Για συνενόχους ψάχνει στο νέο τσουνάμι που μας έρχεται...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου