Πώς η Γερμανία ηττάται στη Λιβύη

Πλην του ίδιου του Καντάφι, δύο ήταν οι χώρες που αντέδρασαν στη διεθνή επιχείρηση στη Λιβύη: η Τουρκία και, κυρίως, σφοδρότατα, η Γερμανία. Η πρώτη, ήδη βρήκε τρόπο να «χωθεί» όταν είδε ότι η υπόθεση εξελίσσεται επιτυχώς.

Η δεύτερη, έμεινε απελπιστικά μόνη διεθνώς, ενώ η κυβέρνηση Μέρκελ δέχθηκε σφοδρή κριτική και στο εσωτερικό της γι΄ αυτή την για πολλούς ανεξήγητη στάση. Κι αυτό, επέτεινε την μοναξιά από την εκλογική βύθισή της όπου κι αν στήνονται κάλπες στη Γερμανία… Βύθιση την οποία η Γερμανίδα καγκελάριος επιμένει να μην λαμβάνει υπόψιν της στην πολιτική της. Θυμίζει λίγο το πείσμα με το οποίο ο Καντάφι επιμένει να μην ακούει ότι, πλέον, όλος ο πλανήτης του ζητά να φύγει…

Γιατί όμως η Γερμανία αντέδρασε τόσο έντονα ώστε να φτάσει στο πρωτοφανές, να μπλοκάρει επί τόσες ημέρες την εμπλοκή του ΝΑΤΟ που, μόλις...............
σήμερα αναλαμβάνει την ευθύνη της επιχείρησης; Ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος αυτής της επίμονης άρνησης κόντρα σε Ευρωπαίους, Αμερικανούς, Αραβες, νατοικούς, ακόμα και τον ίδιο τον ΟΗΕ; Πιθανώς, ότι η Γερμανία ένιωσε να ηττάται όχι μόνον ο Καντάφι, αλλά, με κάποιο τρόπο, και η ίδια στους ουρανούς της Λιβύης…

Με τη διεθνή επέμβαση, η πιο σημαντική μεταβολή είναι αυτή που συντελείται μέσα στην ίδια την Ευρώπη: μετά από πολλά χρόνια, παύει πλέον να είναι μόνον μια τεχνική / δημοσιονομική έννοια - κάτι που ουδέποτε πριν στην ιστορία της υπήρξε -, και γίνεται ξανά εκείνο που πάντα πάνω απ’ όλα ήταν: μια γεωπολιτική έννοια.

Τα δημοσιονομικά, χωρίς να παύουν να είναι ύψιστης σημασίας, χάνουν το μονοπώλιο ισχύος στην Ευρώπη που βρίσκει κάτι απ’ τον παλιό χαμένο εαυτό της, εξισορροπώντας τις προτεραιότητές της μέσα από ένα νέο, πιο πολύπλοκο σχήμα ισορροπιών όπου το Σύμφωνο για το Ευρώ και το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας δεν είναι πια οι μοναδικές θεότητες που λατρεύονται στη Γηραιά Ηπειρο.

Τα τελευταία χρόνια, η νέα Γερμανία, έχει επιβάλει στην Ευρώπη όχι μόνον την ατζέντα αλλά και τους όρους της.

Ξαφνικά όμως, μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι επιχειρήσεις πάνω απ’ τη Λιβύη αλλάζουν εντελώς αυτή την ισορροπία. Η υπόθεση της Λιβύης επανασχηματίζει την Ευρώπη και την επαναφέρει στο πραγματικό της πλαίσιο.

Ενώ η παλιά «δυτική» Ευρώπη επιχειρεί, στην αρχή με αμυντικές συμφωνίες και στη συνέχεια με πολεμικές ενέργειες, να επανασχηματιστεί, η παλιά «κεντρική», γύρω από τη Γερμανία, την παρακολουθεί ενοχλημένη, καθώς χάνει τη θέση ισχύος που είχε κατακτήσει τα τελευταία χρόνια.

Γι΄ αυτό ακριβώς το Βερολίνο συνειδητοποιεί ότι, κατά κάποιο τρόπο, «ηττάται» στη Λιβύη. Γιατί υποχωρεί πλέον ως το μοναδικό επίκεντρο μιας μέχρι χθες εντελώς άβουλης και αδύναμης κατά τα λοιπά Ευρώπης. Τα πράγματα, δεν είναι πλέον έτσι. Μεταβάλλοντας τους εσωτερικούς συσχετισμούς ισχύος της, η Λιβύη είναι το πρώτο – αλλά μεγάλο - βήμα που αλλάζει την Ευρώπη.

gmalouchos@tovima.gr ΤΟ ΒΗΜΑ