Του Σταµάτη Φασουλή
"Ευτυχώς δεν υπήρχε ΚΟΥΚΟΥΕ. Αν υπήρχε, η πρόγονος της κυρίας Αλέκας τη Ναυµαχία (του Ναυαρίνου) θα τη θεωρούσε επέµβαση στα εσωτερικά ξένης χώρας"...
Αυτή η έξαρση η εθνική που µας συνεπήρε τον τελευταίο καιρό γιατο ’21 έλαβε διαστάσεις τυφώνα τηνεβδοµάδα της επετείου. Αφιερώµατα, απόψεις, συγκρούσεις, αγωνιώδεις προσπάθειες της Εκκλησίας να παραδεχτούµε όλοι ότι......................
χωρίς αυτή θα ‘χαµετώρα τον Ερντογάν και θαφορούσανε µαντίλα οι γυναίκες καιοι άντρες θα πίναν ναργιλέ (pas mal), ο βιβλιοπώλης βουλευτής διερρήγνυε τα ιµάτιά του ότι ο Κολοκοτρώνης δεν ήταν ψιλογκέι (γιατί αν ήτανε θα λέγαµε ακόµα Τουρκολίµανο το Μικρολίµανο), η τηλεόραση άρπαξε τον Παπαφλέσσα απ’ το πετραχήλι για να κάνει κάνα νούµερο να ‘ρθει ο διαφηµιστής να τα ακουµπήσει στο παγκάρι, επίσης και µια Μαντώ Μαυρογένους ξέθαψε ένα κανάλι όπου η Ιστορία έγχρωµη, µερίµελ και βλεφαρίδες κάγκελο, σούβλιζε αρνιά κι έριχνε µπαλοθιές στον αέρα κι ήταν ερωτευµένη µ’ έναν πρίγκιπα που φόραγε κοζάκικο καπέλο στο κεφάλι.
Επίσης στο θέατρο πλακωθήκανε ο ηχητικός (µικροφωνιάς στη γλώσσα του θεάµατος, απ’ το µικρόφωνο, όχι απ’ τον φόνο) µε τον τεχνικό σκηνής γιατί κάποιοςυποστήριζε ότι µας ελευθέρωσαν οι Ξένες ∆υνάµεις στη Ναυµαχία του Ναβαρίνου κι ο άλλος του είπε κάτι για τη µάνα του. Μύλος.
Μόνη ανάσα ένα ιδιοφυές κείµενο του Γ. Πρετεντέρη για το ίδιο θέµα, όπου όλα αυτά γίνανε γιατί ευτυχώς δεν υπήρχε ΚΟΥΚΟΥΕ. Αν υπήρχε, η πρόγονος της κυρίας Αλέκας τη Ναυµαχία θα τη θεωρούσε επέµβαση στα εσωτερικά ξένης χώρας και ότι θα έπρεπε ν’ αφήσουν τον σουλτάνο και τον Ιµπραήµ να σφάζουν τον λαό τους. Επίσης, ενώ την ίδια στιγµή γίνονταν αντίστοιχα αίσχη σε άλλες χώρες, γιατί να ‘ρθούνε ειδικά στην Ελλάδα να µας ελευθερώσουν; Υποπτο.
Στο ραδιόφωνο, δεν το συζητάω, το τι προχειροµπουρδολογία επιπέδου καφετέριας µε τέντα και γκαζόσοµπα ακούστηκε δεν λέγεται.
Μόνο στο Τρίτο µια εκποµπή - όαση του Μενέλαου Καραµαγκιόλη µε Χατζιδάκι, Σαββόπουλο, Κραουνάκη και Νικολακοπούλου µε επανέφερε αισθηµατικώς πρώτη θέση στη γενέτειρα Ελλάδα. Και µόλις προσγειώθηκα στο έδαφος της εκποµπής, µαζί µε τη χαρά του γυρισµού µ’ έπιασε κι ένα σφίξιµο στο µέρος της καρδιάς.
Ενα παράπονο βουβό που δεν έβρισκε τις λέξεις να εκφραστεί κι άκουγα τις φτερούγες του άλαλου να χτυπούν στα τοιχώµατα του πηγαδιού που έγινε η ψυχή µου τα τελευταία χρόνια και πνιγόµουνα.
Κάποια στιγµή µάλιστα, όταν εισέβαλε το Εµβατήριο της Μελισσάνθης στο δωµάτιο κι άρχισε ν’ απλώνει τις φυλλωσιές του και να τυλίγει το σπίτι, είδα τον εαυτό µου µαθητή γυµνασίου να ίπταται του παρόντος και να γράφει στον ουρανό του κόσµου, µε το σύρµα της σηµαιούλας, µια άλλη, τη δική του, προσωπική και Πανελλήνια µαζί Ιστορία της επαναστάσεως ΤΩΝ 1821, και πολλούς λέω.
tanea
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου