Προτιμούν να μας χρεοκοπήσουν παρά να αλλάξουν

1) Προτιμούν να μας χρεοκοπήσουν παρά να αλλάξουν…

«Έχουμε υπολογίσει ότι, με τις σημερινές αντικειμενικές τιμές των ακινήτων, η αξία όλων των ακινήτων πανελλαδικά ανέρχεται σε 400 δισ.  ευρώ, ενώ το χρέος της χώρας είναι 350 δισ. ευρώ…». Τάδε έφη προχθες στο Mega o υπουργός κ. Καστανίδης.

Τι νόημα έχει αυτό ο συσχετισμός «μήλων» και «αχινών»;
Νομίζω είναι προφανές τι κρύβεται στο βάθος του μυαλού τους: Προκειμένου να συντηρήσουν τους πελάτες ψηφοφόρους επ’ αμοιβή  στο δημόσιο δεν θα διστάσουν να κάνουν την υπόλοιπη κοινωνία Αλβανία του Εμβέρ Χότζα.
Οι εφεδρείες, όπως και οι μετατάξεις, μοιάζουν προφάσεις, με καθυστερήσεις επί καθυστερήσεων μήπως η διεθνής κρίση επιβάλει στη Γερμανία να υποχωρήσει άρον-άρον και δεχτεί το ευρωομόλογο, να πάρουμε παράταση για μερικά χρόνια μέχρι να καταρρεύσει όλη η ευρωζώνη…..............
Μετά ενάμισι χρόνο χρεοκοπίας τολμούν και βάζουν μόνο φόρους, και αυτούς με μνημειώδη προχειρότητα, όπως η παράλειψη να υπολογίσουν εκ των προτέρων πως οι αποδείξεις θα έβαζαν επιστροφές κοντά στο 1 δισ. ευρώ και πως το τελευταίο τέλος επί της ακίνητης περιουσίας, δυο μέρες μετά την ανακοίνωσή του, διπλασιάστηκε το ανώτατο…
Δόλος και ανικανότητα  ταυτόχρονα. Δόλος καθώς κάνουν τα πάντα να διατηρήσουν τους πολιτικούς πελάτες σε ομηρία μέχρι να ψηφίσουν και ανικανότητα, γιατί επανειλημμένα αποδεικνύουν πως δεν γνωρίζουν πόσο κάνει ένα συν ένα…

Ο υπουργός υπολογίζει σε 400 δισ. ευρώ την αντικειμενική αξία των ακινήτων των Ελλήνων και με την μέθοδο του Χατζηαβάτη, υποθέτει πως αυτή φτάνει για να καλύψει το χρέος των 350 δισ. ευρώ. Αυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση με το φόρο στα ακίνητα όπως και τους άλλους φόρους, είναι η δήμευση της ακίνητης περιουσίας και των καταθέσεων προκειμένου να είναι σε θέση να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις…
Με απλά λόγια, επιχειρεί μια αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του συνόλου της κοινωνίας και προς όφελος του μέρους εκείνου της κοινωνίας που βρίσκεται κοντά στο σκληρό πυρήνα της πελατείας του κομματικού συστήματος.
Ισχύει αυτό που έλεγε η «επάρατος», για τους τζαμπατζήδες εγχώριους σοβιετικής κοπής σοσιαλιστές, Μ. Θάτσερ: «Το πρόβλημα με το σοσιαλισμό είναι πως τελειώνει όταν τελειώσουν τα χρήματα των άλλων…».
Ο συλλογισμός της κυβέρνησης δεν λαμβάνει υπόψη πως ένας ακόμη φόρος αυτόματα οδηγεί στην αύξηση της προσφοράς ακινήτων και την μείωση της ζήτησης.
Άρα, στην πτώση των τιμών. Οπότε  η ζημιά που κάνει είναι μεγαλύτερη ακόμη και από τα όποια προσωρινά εισπρακτικά οφέλη…

Απολύστε, χθες…

Η εμπειρία που υπάρχει για τα προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης είναι πως αυτά θα πρέπει να στοχεύουν περισσότερο στη μείωση των δαπανών και λιγότερο στην αύξηση των εσόδων και αυτά από μείωση της φοροδιαφυγής.
Οι επαναλαμβανόμενες έκτακτες εισφορές και αυξήσεις των φορολογικών συντελεστών μπορούν να οδηγήσουν σε περαιτέρω στραγγαλισμό των εσόδων, έκρηξη πριν ή μετά τη χρεοκοπία.
Το μοντέλο της οικονομικής πολιτικής που έχει αποδώσει σε παρόμοιες καταστάσεις με βάση τη διεθνή εμπειρία το περιγράφει αδρά, ο κ. Αρίστος Δοξιάδης σε άρθρο του χθες  στο Protagon.gr:

«Η διεθνής εμπειρία και βιβλιογραφία σχετικά με προγράμματα δημοσιονομικής λιτότητας λέει περίπου τα εξής: Όταν περικόπτεται το έλλειμμα του δημοσίου, βραχυπρόθεσμα  έχουμε τάση ύφεσης, αλλά μεσοπρόθεσμα η οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί, αν το πρόγραμμα έχει στηθεί σωστά. ‘Σωστά’ σημαίνει σε γενικές γραμμές:

·         Το βάρος να πέφτει περισσότερο σε περικοπή δαπανών, παρά σε αύξηση εσόδων

·         Τα μέτρα μόνιμου και διαρθρωτικού χαρακτήρα να προτιμώνται από τα έκτακτα

·         Σε χώρες με μεγάλη φοροδιαφυγή, τα έσοδα να αυξάνονται από τον περιορισμό της, όχι με νέους φόρους.

·         Οι δημόσιες δαπάνες που κόβονται να είναι καταναλωτικές, όχι επενδυτικές

 

Η εισφορά που ανακοίνωσε ο κ. Βενιζέλος αντιβαίνει στον πρώτο, τον δεύτερο και εν μέρει στον τρίτο από αυτούς τους κανόνες. Όσο για τον τέταρτο, που δεν αφορά σε έσοδα, αυτός έχει πάει περίπατο από πολύ νωρίς: οι δημόσιες επενδύσεις το 2010 και το 2011 έχουν υποστεί την πιο βαθειά περικοπή από όλες τις κατηγορίες δαπανών».

Για περισσότερα Βλέπε: Η λιτότητα έχει πολλές ποιότητες..

2) «Ψηφίζουν» πληθωρισμό…

Η χθεσινή κίνηση των κεντρικών τραπεζών να αυξήσουν το τραπεζικό σύστημα με ρευστότητα έχει διττή σημασία. Από την μια πλευρά αποτυπώνει την ανησυχία, αλλά από την άλλη υποδηλώνει την βεβαιότητα πως δεν πρόκειται να αφήσουν τις αγορές να επιβάλουν τις μανιοκαταθλιπτικές τους αντιδράσεις.
Αυτό σηματοδοτεί την πιθανότητα έξαρσης των πληθωριστικών προσδοκιών.
Η ελληνική αγορά συνεχίζει να διατηρεί μια στάση αναμονής στα πέριξ των 850 μονάδων, εν αναμονή του θαύματος της υλοποίησης των κυβερνητικών δεσμεύσεων και του πλήρους εκτροχιασμού στην επόμενη απότομη στροφή.
Άνευ βραχυπρόθεσμης σημασίας οι επιμέρους διαφοροποιήσεις προς το παρόν. Το ενδιαφέρον παραμένει στραμμένο στο σημείο αντιστροφής της καθοδικής κίνησης των ευρωπαϊκών αγορών.

3) Οι απολύσεις  ΔΥ είναι το ζητούμενο;

Κύριε Στούπα, σας διαβάζω και εκτιμώ ιδιαίτερα πολλές από τις απόψεις και θέσεις σας.

Θα πρέπει όμως να γίνετε πιό καυστικός. Το παραμύθι με τον τεμπέλη δημόσιο υπάλληλο πρέπει να τελειώσει. Όχι δεν ταλαιπωρούν 10 εκατ. Έλληνες οι 1 εκατ. δημόσιοι υπάλληλοι, τους ταλαιπωρούν αυτοί που διοικούν και έχουν όλα τα εργαλεία για να αλλάξουν το κράτος μαζί και την νοοτροπία. Ας διαβάζουν culture management και change management. Αν πρέπει να απολυθούν κάποιοι ή να αρθεί η μονιμότητα αυτό δεν είναι ούτε ιδεολογική ούτε φιλοσοφική ή δεν ξέρω τι άλλο θέση… είναι το ζητούμενο για ένα αποτελεσματικό και αποδοτικό (effective and effiecient) δημόσιο τομέα. Αν πρέπει και σε ποιο βαθμό δεν θα το απαντήσω από το αξιακό σύστημα του καθενός, αλλά από την μελέτη και οργάνωση του συστήματος παροχής υπηρεσίας προς τον πολίτη.
Αυτό το τελευταίο γεννιέται μέσα από τους στόχους και το όραμα που θα θέσει και εμπνεύσει η ηγεσία και όχι ο τελευταίος υπάλληλος που τον έφεραν από το χωριό του τη μία μέρα και τώρα θέλουν να τον στείλουν στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Αυτοί που πρώτα πρέπει να απολυθούν είναι αυτοί που τους διόρισαν κατά εκατοντάδες, μυριάδες και τώρα βγαίνουν στα κανάλια για να μας πείσουν ότι φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι για την κατάντια της χώρας, αυτοί που στο βωμό της ανάδειξης τους στα ύπατα αξιώματα αναδείκνυαν τη μάζα και όχι τις αξίες ως ιεραρχία στον δημόσιο τομέα.

Ίδιες λογικές είδαμε παντού. Στον αγροτικό τομέα με τις επιδοτήσεις. Στα ΜΜΕ με το ασύδοτο καθεστώς λειτουργίας τους… και πάει λέγοντας. Κρατήστε λοιπόν τις ισορροπίες και τις αναλογίες ευθύνης του καθενός αλλά πριν απ΄όλα το “ψαρι βρωμάει από το κεφάλι”.
Ας άρουν όμως πρώτα τη δική τους μονιμότητα. Γιατί θα πρέπει με δύο θητείες (8 χρόνια) να παίρνει σύνταξη ο Βουλευτής και ο Δήμαρχος;
Όποιος θέλει να σώσει τη χώρα να κάνει ό,τι ο Μέγας Αλέξανδρος: έκοψε, δεν έλυσε το Γόρδιο Δεσμό και στην έρημο έχυσε το νερό αφού δεν είχε αρκετό για τους στρατιώτες του.

Ο Μιλτιάδης νίκησε τους Πέρσες στο Μαραθώνα όντας Στρατηγός εκ περιτροπής.

Βουλευτής και Υπουργός δεν είναι επάγγελμα είναι κοινωνική προσφορά. Δεν θα πληρώνονται λοιπόν, αλλά θα τους παρέχεται τροφή, στέγη, μετακίνηση και επικοινωνία.

Να πάμε λοιπόν πίσω στις βασικές αρχές της δημοκρατίας για να ξαναβρούμε τον εαυτό μας και τον πατριωτισμό μας για να βγει η χώρα από αυτή την κατάσταση. Γιατί νομίζω ότι αυτό είναι προς το συμφέρον όλων μας. Και όπως βλέπετε και των ξένων. Η Ελλάδα είναι σημαντική για να την αγνοήσουν.

Με εκτίμηση

Νίκος Βαλής

Μηχανολόγος Μηχανικός

http://daneiakartes.zedo.gr/archives/6614

www.capital.gr