Αυτοκριτική

Τoυ Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου gpapachristos@dolnet.gr

Ιστορική μέρα η χθεσινή: συγκλήθηκε το Υπουργικό Συμβούλιο και ο Κώστας Καραμανλής είχε την ευκαιρία να ξαναδεί πρόσωπα... χαμένα στον κυβερνητικό λαβύρινθο, από τον οποίο έξι μήνες μετά την είσοδό τους για τους περισσότερους δεν έχουμε νέα- ούτε καν τα ονόματά τους θυμόμαστε. Το ίδιο και ο Κ. Καραμανλής, προφανώς. Ο οποίος τους κάλεσε χθες όχι γιατί είχε καμιά όρεξη να τους δει, αλλά για να τους χρησιμοποιήσει ως γλάστρες σε έναν μονόλογο, ο οποίος υποτίθεται είχε στοιχεία αυτοκριτικής για την ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές. Ωστόσο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα γαλάζια παπαγαλάκια (αλήθεια, όσοι προεκλογικά εκστασιάστηκαν με τα σχετικά σποτάκια της Ρηγίλλης εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ήταν επιτυχές το εγχείρημα, μετά το 4,4% της Κυριακής;), η αυτοκριτική είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας καραμανλικής πρωτοβουλίας, όπως τόσες και τόσες άλλες που είδαμε στη διάρκεια της 5ετούς θητείας του στο πρωθυπουργικό αξίωμα. Ήταν λειψή, υποτονική, βαριεστημένη, άχρωμη, αφυδατωμένη- μια αγγαρεία που εκ των πραγμάτων του επιβλήθηκε και έπρεπε να διεξέλθει γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Επειδή κάτι έπρεπε να πει στους νεοδημοκράτες.
Για να αποδειχτεί ότι πράγματι τίποτε δεν κατάλαβε απ΄ ό,τι του συνέβη την Κυριακή. Αναμενόμενο. Εδώ ο άνθρωπος θεωρεί ως αυτοκριτική ότι δεν έχει κανένα λόγο να μην πει «ειλικρινά» (πόσα ψέματα δεν κρύβει πίσω του αυτό το «ειλικρινά»...) «ναι, αυτό το αποτέλεσμα δεν ήταν ένα καλό αποτέλεσμα»! Μπα; Σοβαρά; Κοίτα τι μαθαίνει κανείς διαβάζοντας τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού...




ευχαριστούμε για την επίσκεψη