Τη στιγμή που σε ορισμένες χώρες αχνοφαίνεται φως στην άκρη του τούνελ (θετικοί ρυθμοί ανάκαμψης σε Γερμανία και Γαλλία και ανακοπή των αυξητικών τάσεων της ανεργίας στις ΗΠΑ) η Ελλάδα πέφτει στο πηγάδι της ύφεσης και της ανεργίας.
Εστιατόρια, μπαρ και κέτερινγκ βρίσκονται πρώτα στη λίστα επικινδυνότητας για μείωση τζίρου και απασχόλησης Στη ζοφερή αυτή κατάσταση δεν παραπέμπει απλώς η συγκυρία του β' τριμήνου, φέτος -διάστημα κατά το οποίο η Ελλάδα κατέγραψε αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης έπειτα από 16 χρόνια- αλλά και σειρά στοιχείων που παραπέμπουν σε μια ακόμη διετία οικονομικής κρίσης. Για την επάνοδο δε στο... περσινό οικονομικό επίπεδο θα απαιτηθούν νέες θυσίες και θα παρέλθει διάστημα έως το 2012. (Ο ΟΟΣΑ προβλέπει μείωση του ΑΕΠ φέτος κατά 1,3%, μικρή αύξηση το 2010 κατά 0,3%, κάτι που σημαίνει ότι με βάση το «100» του 2008 θα πρέπει η οικονομία να επιτύχει ρυθμό μεγέθυνσης άνω του 1% το 2011 προκειμένου να «πιάσουμε» το επίπεδο του 2008 στις αρχές του 2012).
Και όλα αυτά εάν δεν τα σαρώσει όλα το β' επίπεδο της κρίσης. Για παράδειγμα, «σήμερα το 40% των πολιτών δυσκολεύεται να αποπληρώσει τα δάνειά του, αν αυτό το ποσό ανέλθει στο 60% θα αυξηθούν κατακόρυφα οι επισφάλειες. Αυτόν τον φόβο διαχειρίζονται τώρα οι τράπεζες, οι οποίες εμφανίζονται διστακτικές στη χρηματοδότηση των νοικοκυριών».
Ως αιτία αυτής της εξέλιξης ο καθηγητής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) Σάββας Ρομπόλης περιγράφει την ανεργία και κυρίως τον κίνδυνο, «πέραν του τουρισμού και της οικοδομής, να περάσει η κρίση στις επιχειρήσεις επισιτισμού (μπαρ, εστιατόρια, κέτερινγκ -για παράδειγμα να μην ανοίξουν τα κέντρα διασκέδασης φέτος μέχρι τον Δεκέμβριο, σε συνδυασμό με την απαγόρευση καπνίσματος), αλλά και στις βιομηχανίες που στηρίζονται στην οικοδομή (καλώδια, μέταλλα, τσιμέντα)».
Δεν αρκεί ούτε το +2%
Ετσι πολλοί αναλυτές περιγράφουν πλέον το 2010, στην περίπτωση της Ελλάδας, σαν ένα «τυπικό έτος ύφεσης», ενώ η μικρή ανάκαμψη του 2011 «δεν θα είναι επαρκής να απορροφήσει την ανεργία». Προς τούτο επικαλούνται και τον διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Ζ.Κ. Τρισέ, ο οποίος εντοπίζει το όριο χαλάρωσης των πιέσεων στην αγορά εργασίας (απολύσεις) στο 1% (αύξηση του ΑΕΠ) για την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά οι ίδιοι αναλυτές αναφέρουν στην περίπτωση της Ελλάδας το 2% (οικονομική μεγέθυνση) σαν αντίστοιχο όριο (αναστροφής της αρνητικής τάσης στην αγορά εργασίας, και από απολύσεις οι επιχειρήσεις να εξετάσουν προσλήψεις).
Μέσα σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον η ανεργία από το 8,5% όπου εκτινάχθηκε τον καλύτερο μήνα του έτους ως προς τις προσλήψεις (Μάιο), σχεδόν δύο ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το αντίστοιχο διάστημα του 2008 (6,6%), δεν αποκλείεται να ξεπεράσει το 9,5% στο τέλος του έτους (μέσα επίπεδα). Σε μια τέτοια περίπτωση οι άνεργοι από τον επόμενο μήνα θα ξεπεράσουν τις 500.000 (10,5% του εργατικού δυναμικού κατά τους τελευταίους-χειρότερους μήνες του έτους) αφού οι τουριστικές επιχειρήσεις θα προχωρήσουν σε μαζικές απολύσεις (έτσι θα έχουμε 440.000 ανέργους σε μέσα επίπεδα). Ακόμη χειρότερα, η ανεργία «αναμένεται να φτάσει το 10,5% το 2010 και ίσως το 11,8% το επόμενο έτος και τους 560.000 ανέργους», υπολογίζει ο καθηγητής Σ. Ρομπόλης.
Τα ζοφερά αυτά σενάρια, απότοκα της οικονομικής κρίσης η οποία πλήττει καίρια την πραγματική οικονομία (διαθέσιμο εισόδημα, ανεργία, απουσία κοινωνικής προστασίας), γίνονται εφιαλτικά αν αναλογιστεί κανείς 4 ακόμη παράγοντες:
1 Τα τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας το οποίο θα μετακυλιστεί στους εργαζόμενους και συνταξιούχους με τη μορφή του «παγώματος», για δεύτερη συνεχή χρονιά, των αποδοχών και την αύξηση της (άμεσης και έμμεσης) φορολογίας.
2 Την απουσία και της παραμικρής πρόνοιας για όσους βρίσκονται «εκτός των τειχών» (άνεργοι και άεργοι, όσοι βρίσκονται στο περιθώριο της παραγωγικής διαδικασίας).
3 Την ασυδοσία των επιχειρήσεων στο θέμα των απολύσεων και των ευέλικτων μορφών απασχόληση.
4 Τη θέσπιση κινήτρων για απολύσεις προσωπικού προκειμένου οι επιδοτούμενοι άνεργοι (και μόνο αυτοί) να αποτελέσουν τη στρατιά των παρακλητικών προς τους υπουργούς και τους κυβερνητικούς βουλευτές, προκειμένου να κατακτήσουν μια επίζηλη θέση στο Δημόσιο (60.000 διορισμοί για 2-3 χρόνια σε δήμους, Δημόσιο και νομαρχίες, αυστηρά μεταξύ των επιδοτούμενων -πρόσφατα απολυθέντων- του ΟΑΕΔ). Ετσι δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας στην πραγματική οικονομία (παραγωγή) και αυξάνεται υπέρμετρα και μη ανταποδοτικά το δημόσιο έλλειμμα. *
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου