Λες να δαγκώσαμε τον καρπό της Γνώσης;
(και ολίγος Λιαντίνης δεν βλάπτει...)
Γράφει ο ΑΝΤΙΜΟΝΙΟΣ
Τούτες τις ώρες που ο κάθε "πολιτισμένος" Έλληνας νιώθει στριμωγμένος και νομίζει ότι μόνο αυτός είναι ο εκλεκτός και πεφωτισμένος της Δημιουργίας (και γι΄αυτό "διώκεται" και "χλευάζεται" από τους βαρβάρους) καταφεύγω στον Δημήτρη Λιαντίνη, να βρω ένα στήριγμα ακόμη και για τους αμαθείς και απαίδευτους που παπαρολογούν στα μπλογκς και γιατί όχι κι΄εγώ ο ξερόλας. Και βρίσκω στα "Ελληνικά" του το παρακάτω απόσπασμα που μιλά για...
τον άνθρωπο το μόνο ον της Δημιουργίας που συνειδητοποιεί ότι γεννήθηκε για να πεθάνει... Όπως ο κάθε σκεπτόμενος Έλληνας που πρέπει να καταλαβαίνει -τέτοιες στιγμές- ότι τίποτα δεν είναι αθάνατο στο σύμπαν, ούτε η γη, ούτε ο ήλιος, πόσο ο άνθρωπος πυγολαμπίδα που μέσα σε μιά έρημο δημιούργησε φως με λάμψη...
Και να τι λέει ο Μέγας Σκεπτόμενος του 20ού αιώνα, που όποιος δεν τον έχει διαβάσει, καλά θα κάνει να το βουλώνει:
"...Και το υπέροχο δώρο του νου, το πιο μεγάλο του προνόμιο απέναντι στα άλογα ζώα, το πλήρωσε με το πιο μεγάλο τίμημα. Με το να μάθει ότι πεθαίνει. Με το να μάθει τι είναι ο θάνατος. Κάτι που τα άλογα ζώα δε θα το μάθουν ποτές.
Παίρνεις την αρνάδα και πάς να τη σφάξεις, κι εκείνη βελάζει χαρούμενα και σου γλείφει τα χέρια. Και την ώρα που της μπήγεις στο λαιμό το μαχαίρι, εκείνη σφαδάζει βέβαια από τον πόνο. Δεν γνωρίζει όμως ότι πεθαίνει. Όπως πριν δεν εγνώριζε ότι ήταν στον κόσμο, έτσι τώρα δεν γνωρίζει ότι τραβάει για το μεγάλο Τίποτα και για το άπειρο Σκότος.
Στην ιστορία του Άβελ και του Κάιν, γίνεται η περιγραφή πως οι πρωτόπλαστοι έφαγαν από το δένδρο της γνώσης. Και μας λέει πως ο Κάιν εσκότωσε τον Άβελ. Πως ήρθε στην ιστορία του ανθρώπου το πρώτο φονικό.
Εμ, δεν ήταν το πρώτο φονικό. Εκατομμύρια άνθρωποι είχαν σκοτωθεί ή πεθάνει ως τότε. Αλλά δεν ήξεραν ότι πεθαίνουν, όπως δεν το ξέρουν και τα ζώα. Ενώ με το φονικό του Αβελ κατανόησαν τι είναι ο θάνατος, γιατί είχαν δοκιμάσει πια το καρπό της γνώσης.
Μη λησμονούμε: η μοναδική απειλή που απείλησε τον άνθρωπο ο θεός, εάν τολμούσε να δοκιμάσει το καρπό της γνώσης, ήταν ότι θα μάθαινε τι είναι ο θάνατος..."
Και συμπληρώνω εγώ ο αμπελοφιλόσοφος: Μήπως ήρθε η ώρα του Έλληνα που δάγκωσε το καρπό της γνώσης και ξαφνικά κατάλαβε ότι έφτασε η στιγμή του θανάτου του;
ΚΛΙΚ ΕΔΩ για περισσότερο Λιαντίνη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου