«Ουάου» Γιουρο-τράγουδα κι ο Χυτήρης «πάπια»

Γράφει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος απο το aixmi.gr

Έβλεπα προ ημερών μια τηλεοπτική εκπομπή, με παρουσιαστές τέσσερις – πέντε νέους και νέες. Όμορφα κορίτσια, όμορφα αγόρια, μια σβελτάδα, μια φρεσκάδα και χιούμορ. Κάποια στιγμή, μια από τις παρουσιάστριες θέλησε να πει κάτι για τη «Γιουροβίζιον» και την άκουσα να λέει – με χάρη είναι η αλήθεια – ότι «κανένα από  τα τραγούδια δεν ήταν ουάου»! Έπιασα τα γέλια. Και για την έκφραση που γνωρίζω ότι χρησιμοποιείται ευρύτατα από ένα τμήμα της νεολαίας, αλλά και για μένα που ανήκω σε μια άλλη μεγάλη για την ώρα κατηγορία Ελλήνων, η οποία «επιμένει Ελληνικά» (Τι λάθος, όπως αποδεικνύεται…)..............
Αμέσως μετά, έπιασα να σκέφτομαι τη «Γιουροβίζιον». Και πρώτα – πρώτα, το γεγονός ότι οι αρμόδιοι της ΕΡΤ, και παλιότερα αλλά και τώρα, προσπαθούν με συνεχή «πλύση εγκεφάλου» να μας πείσουν ότι ο διαγωνισμός της «Γιουροβίζιον» είναι διαγωνισμός τραγουδιού! Πρόκειται για χονδροειδή ψευτιά. Διότι ο διαγωνισμός αυτός είναι διαγωνισμός εθνικών τηλεοράσεων, με πρόσχημα το τραγούδι. Και είναι πολύ αφελείς και απολύτως παραπλανημένοι εκείνοι που πιστεύουν ότι στο διεθνές αυτό σόου συμμετέχει καλλιτεχνικά η….. Ελλάδα! Δεν συμμετέχει καλλιτεχνικά η Ελλάδα. Συμμετέχει η ΕΡΤ. Και το ελληνικό τραγούδι δεν έχει καμία σχέση με αυτό που εμφανίζεται ότι εκπροσωπεί τη χώρα μας. Το ελληνικό τραγούδι έχει πολύ βαθιές ρίζες. Και αν ρίξουμε μια ματιά στις λίγες του σελίδες, θα βρούμε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, τα ονόματα του Τσιτσάνη, του Βαμβακάρη, του Μπαγιαντέρα, του Μητσάκη, του Κλαδάρα, του Χατζηδάκη, του Θεοδωράκη, του Μαρκόπουλου, του Ξαρχάκου, του Λοϊζου, του Πλέσσα, του Μικρούτσικου, του Μούτση, του Σπανού, του Γκάτσιου, της Παπαγιαννοπούλου, του Βίρβου, του Κραουνάκη, της Νικολακοπούλου, της Αλεξίου, της Μοσχολιού, του Ελευθερίου, του Μπιθικώτση, της Μούσχουρη, του Καζαντζίδη, του Νταλάρα, της Φαραντούρη, του Παπαϊωάννου, του Ζαμπέτα και δεκάδων άλλων μεγάλων δημιουργών και ερμηνευτών.
Είδατε να παίρνει μέρος στη «Γιουροβίζιον» (εκτός της Μαρινέλλας και της Τσανακλίδου, από προφανή πλάνη, πιστεύω) κάποιον απ’αυτούς τους σημαντικούς καλλιτέχνες; (Δεν αναφέρομαι, βεβαίως, στους «πατριάρχες» Βαμβακάρη, Τσιτσάνη κ.λ.π, γιατί  όταν αυτοί δημιουργούσαν, δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα η φάμπρικα της «Γιουροβίζιον», αλλά και όλους τους άλλους). Φυσικά, όχι. Και να θέσω και ένα άλλο ερώτημα: πού ακούστηκε, «ελληνικό τραγούδι», με αγγλικούς στίχους; Kαι κάτι ακόμη: για να έχει συμμετοχή η ΕΡΤ σ’αυτή την «εμποροπανήγυρη», το ξέρετε ότι…πληρώνει και συνδρομή;
Είχα την ελπίδα ότι ο Τηλέμαχος Χυτήρης, αρμόδιος υπουργός τηλεόρασης κ.λ.π αλλά σύζυγος μιας από τις κορυφαίες τραγουδίστριες της Ευρώπης θα έβαζε φρένο σ’αυτή τη νάϋλον, γεμάτη χρυσόσκονη ιστορία της «Γιουροβίζιον», που απασχολεί, πρωτίστως τις κουτσομπολίστικες τηλεοπτικές εκπομπές. (Για τον Ταγματάρχη, διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ, δεν είχα καμία ελπίδα). Αλλά ο Τηλέμαχος, δυστυχώς, έκανε την πάπια. Και άφησε να κυλούν τα πράγματα, όπως κύλησαν.
Και για την ιστορία: κάποτε, μου ζήτησαν να συμμετάσχω στην επιτροπή που θα προέκρινε τα τραγούδια για τον εν λόγω διαγωνισμό. Η ίδια πρόταση έγινε και στον αξέχαστο Φρέντυ Γερμανό. Συνεννοηθήκαμε, είπαμε «ναι», και στην ψηφοφορία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς δηλώσαμε ότι όλα τα τραγούδια ήταν ευτελέστατα (υπάρχουν και τα πρακτικά) και πετύχαμε, εκείνη την χρονιά, να μην πάρει μέρος «ελληνικό τραγούδι» στην «εμποροπανήγυρη»…