Ενδείξεις: Κατά την βρεφική ηλικία ένα υπερκινητικό παιδί εμφανίζει πολύ έντονη και μεγάλη νευρικότητα. Κλαίει συχνά και είναι πολύ ευαίσθητο σε ήχους και άλλα ερεθίσματα. Το παιδί αυτό σε ηλικία 4 έως 6 παρουσιάζει υπερβολική μυϊκή δραστηριότητα, για παράδειγμα άσκοπο και συνεχές τρέξιμο, καθυστέρηση στην ομιλία και γενικά αντιληπτικές ανεπάρκειες. Δείχνει δυσκολία στην διατήρηση της προσοχής, δεν ακολουθεί τις οδηγίες που του δίνονται, δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που του θέτονται.Ακόμα και αν καθίσει στην καρέκλα για λίγο, κουνάει συνέχεια τα.........................
πόδια του. Πηδά από τη μία ασχολία στην άλλη, βγαίνει από το σπίτι τρέχοντας χωρίς να ειδοποιήσει τους γονείς του, καθώς εν έχει αίσθηση του κινδύνου, δεν κοιτά τον δρόμο πριν τον διασχίσει. Η παρορμητική συμπεριφορά και η χαμηλή ανοχή είναι επίσης χαρακτηριστικά. Στο συναισθηματικό κομμάτι εμφανίζουν έντονη εναλλαγή από χαρά σε λύπη, σε θυμό.
Στο σχολείο:
Στην τάξη μιλάει συνεχώς, σηκώνεται διαρκώς από τη θέση του και περιφέρεται άσκοπα, ενοχλεί τους συμμαθητές του, δεν μπορεί να εστιάσει την προσοχή του και δεν ακούει τον δάσκαλο όταν μιλάει, διακόπτει διαρκώς μια συζήτηση, είναι αποδιοργανωτικό, διακινδυνεύει χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες, εισχωρεί σε καταστάσεις απρόσκλητο και δεν περιμένει την σειρά του σε ομαδικές εργασίες και δεν ακολουθεί τους κανόνες των παιχνιδιών όταν παίζει με άλλα παιδιά. Φαίνεται γενικότερα αφηρημένο και διασπάται η προσοχή του με το παραμικρό. Δεν ολοκληρώνει τα μαθήματά του, ξεχνά τα βιβλία και τα μολύβια και έχει χαμηλή επίδοση.
Στο σπίτι:
Η εικόνα που παρουσιάζει -αν και σε οικείο χώρο- είναι η ίδια. Τρέχει από τη μία μεριά του δωματίου στην άλλη, έχει το δωμάτιό του σε χαώδη κατάσταση με πράγματα πεταμένα παντού, παίρνει ένα παιχνίδι και μετά από λίγα λεπτά το παρατάει και παίρνει άλλο. Σπάει και χάνει τα παιχνίδια του, δεν μπορεί να καθίσει ήσυχα σε ένα μέρος, μιλάει συνέχεια, ανεβοκατεβαίνει στα έπιπλα, κοιμάται αργά και ξυπνά νωρίς.
Τι μπορείτε να κάνετε για να το βοηθήσετε:
Καταρχάς ένα υπερκινητικό παιδί πρέπει να βρίσκεται σε ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον (όχι καβγάδες, όχι φωνές κτλ), σε οργανωμένο και καθαρό χώρο. Φροντίστε το σχολείο που πηγαίνει να είναι γνώστες του συνδρόμου υπερκινητικότητας και διάσπασης προσοχής τόσο στην αναγνώριση των ενδείξεων, αλλά κυρίως στον τρόπο αντιμετώπισης. Ένα παιδί με υπερκινητικότητα λειτουργεί σχετικά καλά όταν βρίσκεται κάτω από αυστηρό έλεγχο (ορίστε του όρια και κανόνες απαράβατους), όταν η γνώση γίνεται με όχι στατικό τρόπο και του παρουσιάζεται με ενδιαφέρον τρόπο (πρέπει να επιλέξετε το κατάλληλο εκπαιδευτικό περιβάλλον γι’ αυτό το παιδί). Και κυρίως, χρειάζεται πολύ επιβράβευση.
Ασκήσεις εντός του σπιτιού και σε εξωτερικούς χώρους για να διοχετεύει την ενέργειά του:
Η αγκαλιά και η τρυφερότητα, ένα ζεστό μπανάκι ή το μασάζ, η απαλή μουσική, η εξιστόρηση μίας χαλαρωτικής ιστορίας, το βοηθούν να ηρεμεί. Η ζωγραφική με πινέλο, με κραγιόνια, με κιμωλία ή και με τα χεράκια του ακόμα, βοηθούν ώστε λίγο-λίγο να αποφορτίζεται από τη διάχυτη ενέργειά του. Ζυμώστε μαζί του κουλουράκια, χορέψτε μαζί του, παίξτε μαξιλαροπόλεμο μαζί του και μη του ζητάτε διαρκώς να κάτσει κάτω ήσυχα, γιατί αυτό είναι αδύνατον. Καλύτερα να του δώσετε εναλλακτικές να βγάλει την ενέργειά του … εξαντλήστε το με δραστηριότητες πριν σας εξαντλήσει εκείνο.
Εκτός σπιτιού, πηγαίνετέ το στο πάρκο καθημερινά αν σας το επιτρέπει το πρόγραμμά σας και ο χρόνος σας και αφήστε το να τρέξει, να σκαρφαλώσει, να πηδήξει. Εάν η μέρα είναι βροχερή, φορέστε τις γαλότσες και κάντε βουτίτσες στις λακκούβες. Το ποδήλατο, η πισίνα, η άθληση, ακόμα και η κηπουρική είναι καλοί τρόποι εκτόνωσης.
Ιφιγένεια Η. Λαμπροπούλου
http://www.ygeiaonline.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου